บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 325

เจ้าหน้าที่ทางการกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา นำโดยผู้ตรวจการ

ท่านลุงลุกขึ้นกำหมัดแน่นและขมวดคิ้ว "ใต้เท้า มีเรื่องอะไรรึ?"

ถึงมีเรื่อง แต่ไม่คิดเคาะประตูหน่อยเหรอ?

บุกพังประตูกันแบบนี้!

ดูผิดปกติมาก!

ผู้ตรวจการหลิวที่เป็นผู้นำพูดอย่างตรงไปตรงมา "จ้าวต้าฉุย เจ้าต้องโทษร้ายแรง!"

"ว่าไงนะ?"

ลุงขมวดคิ้ว

เพื่อสร้างดาบยาว เขาจึงอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวังตลอดเพื่อสร้างเตาเผาใหม่

เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วัน อย่างแรกเพื่อพักผ่อน อย่างที่สองเพื่อจัดงานแต่งงานกับหญิงม่ายสาว

"ค้น!"

ผู้ตรวจการหลิวไม่ได้พูดอะไรแค่โบกมือให้ตรวจค้น!

กลุ่มเจ้าหน้าที่แกล้งทำเป็นค้นหา

"เจอแล้ว!"

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งมาที่เตียงของลุง คลำ ๆ ที่ใต้เตียงหยิบถุงผ้าใบเล็กออกมา และเทหยกขาวแกะสลักอย่างงดงามออกมาชิ้นหนึ่ง

ลุงขมวดคิ้ว "นี่คืออะไร?"

หยกชิ้นนี้ดูมีค่า ทำไมจึงเอามาวางไว้ใต้เตียงของเขา?

จ้าวชิงเหอขมวดคิ้ว เจ้าหน้าที่วิ่งตรงไปใต้เตียงราวกับว่าเขารู้ว่าจี้หยกอยู่ที่ไหน

“เจ้าขโมยจี้หยกของนายท่านโจวไป และยังกล้าแกล้งทำไม่รู้เรื่องแบบนี้อีก เจ้าหน้าที่มาจับตัวเขาไว้!”

ก่อนที่เขาจะทันโจมตี เจ้าหน้าที่พวกนั้นก็รัวหมัดชกท่านลุงจนล้มลงในทันที!

“ท่านพ่อ!”

เมื่อเห็นพ่อที่นอนอยู่บนพื้น ดวงตาของจ้าวชิงเหอก็เต็มไปด้วยน้ำตา รู้สึกตื่นกลัวทันที และนางวิ่งออกไปข้างนอก "พ่อ รอเดี๋ยวก่อน ข้าจะไปหาท่านเจ้าเมือง!"

“หาท่านเจ้าเมือง คิดว่าหาท่านเจ้าเมืองจะมีประโยชน์จริง ๆ งั้นรึ ตอนนี้หลักฐานหนาแน่นขนาดนี้!”

ผู้ตรวจการหลิวเยาะเย้ยอย่างดูถูก และคนกลุ่มหนึ่งก็พาท่านลุงตรงไปที่ศาล

หนึ่งชั่วยามต่อมา จ้าวเว่ยหมินหลังเลิกศาลก็ขมวดคิ้วมาที่ห้องโถงด้านหลังของศาล และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบ "ชิงเหอเอย พยานและหลักฐานสำคัญครบถ้วน คดีนี้หลักฐานมัดตัวแน่นหนา ปล่อยตัวพ่อเจ้าไม่ได้ แต่ข้าหาเหตุผลช่วยเลื่อนพิจารณาคดีไปก่อนได้”

จ้าวชิงเหอเช็ดน้ำตาแล้วพูดว่า "ใต้เท้า พ่อข้าถูกใส่ร้าย เขาไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นเลย ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราก็ไม่ได้ขัดสนเงินทองด้วย "

ไม่ว่าจะทำน้ำตาลหรือทำดาบยาว ล้วนเป็นธุรกิจที่ทำให้ร่ำรวยได้ทั้งนั้น!

ในคืนที่ต้าหู่มา นางถึงได้รู้ว่าดาบยาวสามเล่มขายได้สามหมื่นเจ็ดพันตำลึงทอง