บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 351

สรุปบท บทที่ 351: บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่

สรุปตอน บทที่ 351 – จากเรื่อง บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ โดย ชวินเป่ยอี๋

ตอน บทที่ 351 ของนิยายแฟนตาซีเรื่องดัง บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ โดยนักเขียน ชวินเป่ยอี๋ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

“แค่แขวนเจ้าเด็กนั้นไว้ มันไม่ง่ายเกินไปสำหรับเขาหน่อยเหรอ!”

ในห้องโถงจวี้อี้ มีชายร่างสูงไม่มากนัก ปากแหลม รูปโฉมคล้ามแก้มลิงนั่งอยู่บนที่นั่งของเจ้าบ้าน “กล้ารังแกน้องสาวของข้า ข้าจะ ‘ปลูกดอกบัว’ ให้เขาก่อน จากนั้นตัดแบ่งออกเป็นแปดชิ้นแล้วฉีกออก เด็ดหัวของเขาออกมาแล้วใช้เป็นกระโถนถ่ายหนัก แล้วฉี่ใส่คืนละครั้ง”

นี่คืออู่จั้งโหวผู้นำของอีเซี่ยนเทียน เมื่อได้ยินว่ากองทัพชาวหวงกำลังเข้าใกล้เมืองจิ่วซาน เขาที่มักจะชอบออกไปเที่ยวที่หอนางโลมในเมืองชิงเหอเป็นเวลานาน จึงรีบกลับทันที!

แต่กลับได้ยินว่าน้องสาวถูกลักพาตัว และผู้ลักพาตัวเรียกร้องค่าไถ่ถึงทองคำสามพันตำลึงทอง ทำให้ทรัพย์สินของสหายหมดเกลี้ยง ซ้ำยังมอบทองคำสองพันตำลึงให้เพื่อแลกกับตั๋วเงิน!

ซึ่งทำให้เขาโทสะยิ่งนัก!

ช่างไร้มนุษยธรรมยิ่งนัก ถึงกับขู่เข็ญโจรภูเขาอย่างพวกเขา ซ้ำยังลักพาตัวน้องสาวของเขาไปอีก!

หากครั้งนี้ไม่ล้างแค้นและข่าวนี้แพร่ออกไป เขาจะเป็นอู่จั้งโหวอย่างไร?

ไม่ได้การ แค้นครั้งนี้เขาจำเป็นต้องล้างแค้น!

หงเยี่ยหยิบมีดขนาดใหญ่ขึ้นมา “พี่ใหญ่ หยุดพูดจาน่ารังเกียจแบบนี้ได้แล้ว แค่ฆ่าเขาก็พอแล้ว ทำไมถึงพูดจาน่ารังเกียจเช่นนี้เล่า!”

การปลูกดอกบัวเป็นวิธีการลงมือฆ่าที่โหดเหี้ยม โดยเอาหัวคนจุ่มลงไปในบ่อเก็บปุ๋ยแล้วจมน้ำตาย

“เหอะ ๆ หงเยี่ยอย่าโกรธไปเลย พี่ใหญ่ทำไปเพื่อระบายความโกรธแทนเจ้าไงเล่า!”

อู่จั้งโหวยิ้มอย่างเอาใจ

ในขณะนี้ คนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้องโถงจวี้อี้ ซึ่งนำโดยเซี่ยซานหู่

ในห้องโถงจวี้อี้ อู่จั้งโหว หงเยี่ย และผู้นำคนอื่น ๆ ต่างเบิกตาค้างกว้าง

มีคนตามหลังเซี่ยซานหู่สิบกว่าคน

แม้ว่าเสื้อผ้าของพวกเขาจะขาดวิ่น แต่ทุกคนต่างมีดวงตาที่ดุร้ายพร้อมกลิ่นอายที่ชั่วร้ายอยู่รอบตัวพวกเขา

พวกเขาเป็นโจรมาหลายปีแล้ว และผู้คนที่มีกลิ่นอายเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าพวกเขาเคยผ่านการนองเลือดและเข่นฆ่าผู้คน

อู่จั้งโหวกล่าวอย่างเคร่งขรึม “นายท่านเก้า พวกเขาคือ?”

“นายท่านใหญ่ นี่คือเหล่าทหารที่หนีออกจากเมืองจิ่วซาน พวกเขาต้องการเข้าร่วมค่ายของเรา!”

ทว่าทหารเหล่านี้กลับคิดที่จะหนีศึก สิ่งนี้ทำให้นางดูถูกพวกเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ!

เชลยทหารทั้งสิบสองคนมีสีหน้าละอายใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาหันหลังกลับและกำลังจะจากไป

พวกเขาเป็นเชลยทหารที่เลือกที่จะหลบหนี แทนที่จะปกป้องเมืองพร้อมกับหวังหยวนในคืนนั้น

ใครจะนึกถึงว่าในไม่ช้าก็มีข่าวมาว่าไม่เพียงแต่ปกป้องเมืองได้เท่านั้น แต่ยังยึดด่านหัวมังกรกลับมาได้อีกด้วย!

ตอนนี้พวกเขารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

หากว่ายังตามท่านเสนาธิการทหารอยู่ล่ะก็ พวกเขาคงจะไม่จบลงเช่นนี้ แม้แต่จะเป็นโจรก็ยังถูกพวกโจรภูเขาดูถูก

“ช้าก่อน!”

อู่จั้งโหวยื่นมือออกมาแล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาว่าแม่ทัพหนุ่มนำทัพสังหารฮ่องเต้ถูหนาน และเอาชนะทหารม้าหนึ่งแสนนายของชาวหวง บอกข้าหน่อยว่าแม่ทัพหนุ่มเอาชนะได้อย่างไร”

หงเยี่ยขมวดคิ้วและเงี่ยหูฟัง!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่