บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 352

พวกนางเป็นคนจากเมืองชิง ซึ่งหนีจากการรุกรานของชาวหวงมาเป็นโจรในเมืองจิ่วซาน

นางและพี่ชายต่างชื่นชมแม่ทัพมู่ แม่ทัพหนุ่ม และกองทัพทมิฬที่สามารถสังหารชาวหวงจากก้นบึ้งของหัวใจ

อย่างไรก็ตาม พ่อค้าที่ผ่านทางเหล่านั้นไม่สามารถเล่าเรื่องราวได้อย่างชัดเจนว่าแม่ทัพหนุ่มเอาชนะชาวหวงได้อย่างไร

“แม่ทัพหนุ่มเป็นคนนำทัพขอรับ!”

เชลยทหารนายหนึ่งฉายแววชาญฉลาดกล่าวว่า “ทว่าผู้ที่สังหารฮ่องเต้ถูหนานไม่ใช่เขา แต่เป็นท่านเสนาธิการทหารที่ใช้หน้าไม้ยิงฮ่องเต้ถูหนานจนสิ้นพระชนม์ ซ้ำยังเผาทหารราบติดอาวุธหนักสามหมื่นนายของชาวหวงจนตาย เขาใช้ยุทธวิถีกระทิงไฟโจมตีค่ายทหารของชาวหวง และปลอมตัวเป็นชาวหวงเพื่อยึดด่านหลงโถวกลับคืนมา ทั้งหมดนี้น่าจะเป็นฝีมือของเขาขอรับ!”

ระหว่างทางได้ยินรายงานแต่ละครั้งว่าชาวหวงพ่ายแพ้อย่างไร มีหลายคนกล่าวว่านี่เป็นฝีมือของแม่ทัพหนุ่ม!

แต่เขาได้มีการติดต่อกับท่านเสนาธิการทหารหลายครั้งหลายครา และเขารู้สึกว่ากลยุทธ์นี้เหมือนกับฝีมือของท่านเสนาธิการทหารยิ่งนัก

“ท่านเสนาธิการทหาร?”

ตาทั้งคู่ของอู่จั้งโหวจ้องเขม็ง “ท่านเสนาธิการทหารผู้นั้นเป็นใครมาจากไหน ถึงกับเก่งกาจกว่าแม่ทัพหนุ่ม”

“ท่านเสนาธิการทหารคือ...คนที่แม่ทัพหนุ่มเชิญมา พวกเราต่างไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามของเขาอย่างแน่ชัด!”

เชลยทหารขมวดคิ้วและส่ายหัว “มีบางคนบอกว่าเขาเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา บางคนบอกว่าเขาเป็นจู่เหริน บางคนบอกว่าเขาเป็นพ่อค้าเกลือ และมีบางคนบอกว่าเขามีพรสวรรค์เหลือล้น ยิ่งกว่านั้น มีคนถึงกับบอกว่าเขาเป็นขุนพล ซ้ำยังมีบางคนบอกว่าเขาเป็นช่างฝีมือ ในค่ายทหาร มีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับท่านเสนาธิการทหาร และไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา!”

อู่จั้งโหวมีสีหน้าเสียดาย “วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถเอาชนะชาวหวงได้เช่นนี้ ข้า อู่จั้งโหวอยากจะรู้จักเสียจริง”

“พี่ใหญ่ เขาเป็นท่านเสนาธิการทหารที่ปราบชาวหวง ราชสำนักต้องแต่งตั้งเขาเป็นข้าราชการระดับสูงอย่างแน่นอน เขาจะผูกมิตรกับโจรภูเขาอย่างพวกเราได้อย่างไร!”

ดวงตาที่สวยงามของหงเยี่ยหันไปมองเชลยทหาร “ข้าอยากถามพวกเจ้าหน่อยว่า มีใครรู้จักชายหนุ่มที่ชื่อหวังหยวนหรือไม่ เขาเดินทางจากเมืองฝูไปยังเมืองจิ่วซาน เขาตายอยู่ที่ไหนสักแห่งหรือไม่!”

“หวังหยวน?”

เชลยทหารทั้งหมดต่างส่ายหัว “นายท่านสอง พวกเราไม่เคยได้ยินชื่อคนผู้นี้มาก่อน!”

ฉึก!

หงเยี่ยดึงมีดออกมาพร้อมขมวดคิ้วและกัดฟัน “เจ้าหัวขโมย เจ้าสมควรตายในเมืองจิ่วซาน ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าอย่างสาสม!”

เซี่ยซานหู่กังวลใจ