บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 357

สวบ!

คนทั้งกลุ่มลงจากหลังม้าตอนกลางวัน ทุกคนต่างมองไปยังหวังหยวนด้วยสายตาอาวรณ์!

พวกเขาติดต่อกับท่านเสนาธิการทหารมาไม่ถึงหนึ่งเดือน แต่พวกเขาได้ตระหนักรู้ว่าปรมาจารย์เป็นเช่นไร!

เขาจะช่วยให้เจ้าชนะการต่อสู้ ช่วยให้เจ้าได้เลื่อนตำแหน่ง ซ้ำยังช่วยให้เจ้าได้รับเงินจำนวนมากอีกด้วย!

หลังจากใช้เวลาติดต่อกับท่านเสนาธิการทหารเพียงเดือนเดียว ตอนนี้พวกเขามีทุกสิ่งที่โหยหาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา!

หวังหยวนขมวดคิ้ว “ข้าบอกแล้วว่าไม่ต้องมาส่งข้าตอนจากไป ซ้ำยังมากันพร้อมเพรียงขนาดนี้ทำไมเล่า!”

คนกลุ่มหนึ่งยิ้มและไม่โกรธเลยสักนิดเมื่อเผชิญกับข้อกล่าวหานี้!

“ท่านเสนาธิการทหาร ข้าได้ยินจากลุงหานชานว่าท่านได้ฝึกฝนเป็นผู้รักษาการในบ้านเกิดของท่าน!”

อู๋หลิงหยิบหนังสือออกมาแล้วพูดว่า “นี่คือทักษะดาบ ทักษะหอก ทักษะจวงกง และทักษะการต่อสู้ของตระกูลอู๋ข้า ท่านให้ต้าหู่ส่งต่อให้พวกเขาเถอะขอรับ!”

หวังหยวนไม่ได้เข้าไปรับ “ข้าได้ยินมาว่าของในตระกูลอู๋ไม่ส่งต่อไปให้ภายนอก หากเจ้าทำเช่นนี้แล้ว เจ้าจะอธิบายให้คนในตระกูลอย่างไรเล่า!”

ในยุคสมัยนี้ผู้คนต่างปกป้องความรู้ทุกประเภทอย่างเป็นความลับ!

แม้แต่ลุงหานชานซึ่งเป็นองครักษ์ส่วนตัวคนแรกของแม่ทัพมู่ ก็ได้รับมรดกเพียงบางส่วนจากตระกูลอู๋เท่านั้น

“มีคำสอนของบรรพชนเช่นนั้นจริง! ทว่าท่านพ่อของข้าได้ส่งต่อบางส่วน และใช้มันเพื่อก่อตั้งกองทัพเกราะทมิฬในตอนนั้นตอนนี้ข้าจะส่งต่อส่วนที่เหลือทั้งหมด”

อู๋หลิงยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “ตราบใดที่มีคนเรียนรู้เพิ่มอีกสักคนในต้าเย่ แผ่นดินนี้ก็จะมีความแข็งแกร่งมากขึ้น เมื่อต้องต่อต้านศัตรูจากต่างถิ่น ท่านเสนาธิการทหารรับไว้เถอะขอรับ ถึงแม้ว่าจะมีการเปิดเผยไปทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถฝึกฝนได้ การฝึกทักษะนั้นช่างยากเย็นแสนเข็ญ!”

หวังหยวนรับหนังสือมาและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว มีจดหมายและสัญลักษณ์สีดำอยู่ข้างใต้ เขามองดูคำว่า 'มู่' บนนั้นอย่างละเอียดและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “นี่คือ?”

“นี่คือสัญลักษณ์ของพ่อข้า ทุกคนในกองทัพเกราะทมิฬต่างรู้ดี!”

อู๋หลิงพูดเสียงเบา “หากท่านเสนาธิการทหารพบเจอพวกเขา โปรดรับพวกเขาไว้ใต้บัญชาด้วย พวกเขาล้วนเป็นผู้ภักดี เป็นข้าและท่านพ่อที่ติดค้างพวกเขา”

“ตกลง!”

หวังหยวนหยิบจดหมายขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ “จดหมายฉบับนี้?”

อู๋หลิงพูดเสียงเบา “หากมีโอกาส โปรดช่วยข้าส่งจดหมายฉบับนี้ให้กับสตรีในชุดสีม่วงที่อยู่ข้างกายไป๋เฟยเฟยจากตระกูลไป๋ในเมืองโจวด้วยขอรับ ท่านต้องส่งจดหมายฉบับนี้ให้กับนางด้วยตัวเอง”

หวังหยวนเลิกคิ้ว “คนในใจหรือ?”