บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 359

“แก้แค้น!”

“เขายังปล้นแม้กระทั่งเงินที่เราทุ่มเทขโมยมาอย่างยากลำบากด้วยซ้ำ โจรนั่นไร้มนุษยธรรมมาก!”

“ล้างแค้นให้นายท่านรอง แล้วเอาเงินของเราคืนมา!”

โจรภูเขากลุ่มหนึ่งส่งเสียงร้องโหยหวน พร้อมถือชั้นวางที่ปูด้วยผ้าสีแดงออกมา

หงเยี่ยนำเป็นคนแรก ตามมาด้วยกลุ่มโจรภูเขาตามมาอย่างใกล้ชิด เพราะกลัวว่าหากไปช้ากว่านี้พวกหวังหยวนจะหนีหายไป!

“เจ้าโจรต่ำช้า ครั้งนี้ข้าจะปล้นเจ้าไม่ให้เหลือชิ้นดี ตีก้นของเจ้า หักขาสุนัขของเจ้า และเกาหน้าสวย ๆ ของเจ้าให้เละนอกจากนี้ ทุบตีตาสีดำทั้งสองดวงของเจ้า ให้เจ้าสวมใส่เสื้อผ้าสตรี และแขวนเจ้าไว้ตรงทางผ่านของอีเซี่ยนเทียน ปล่อยพ่อค้าที่สัญจรไปมาชมเจ้าโดยไม่เสียเงิน ให้ชื่อเสียงของเจ้าแพร่กระจายไปทั่วเฉิงโจว!”

หงเยี่ยกัดฟันเสียงดัง พร้อมขมวดคิ้วไปมา!

ราวกับว่านางเห็นหวังหยวนตกอยู่ในเงื้อมมือของนางและกำลังถูกทรมานพร้อมร้องขอความเมตตา

เมื่อโจรภูเขาถูกผู้สัญจรไปมาลักพาตัว ซ้ำยังถูกเรียกร้องค่าไถ่จำนวนมาก นี่ถือเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง

ตั้งแต่กลับมาจากการถูกลักพาตัว แม้ว่าเหล่าสหายจะไม่พูดอะไร แต่มาตรฐานการครองชีพของพวกเขาก็ตกต่ำลง!

หากไม่ใช่เพราะครัวเรือนใหญ่ในเมืองจวิ้นต่างอพยพไปทางใต้ และได้เก็บเงินไว้จำนวนหนึ่ง ไม่เช่นนั้นคงเป็นเรื่องยากที่จะอยู่รอดในฤดูหนาว

โชคดีที่รวบรวมเงินได้มากมาย และไปใช้สอยเงินจำนวนมากในเทศบาล จึงสามารถซื้อชายร่างใหญ่ด้วยเงินก้อนใหญ่ได้!

ในที่สุดก็สามารถแก้แค้นได้แล้ว!

กลุ่มคนและม้าต่างรีบวิ่งไปที่ไหล่เขาอย่างรวดเร็ว และกำลังจะถึงเชิงเขาแล้ว!

ทันใดนั้นพวกเขาก็ถูกเซี่ยซานหู่ ซึ่งถือขวานสองด้ามและมีเคราที่ยาวขึ้นเล็กน้อยหยุดไว้ “นายท่านรอง ท่านอย่าไปเด็ดขาดนะขอรับ เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่ ๆ!”

“มีเงื่อนงำ?”

หงเยี่ยควบม้าแล้วหยุด “เจ้ารู้แผนชั่วร้ายลับ ๆ ของเจ้าหัวโมยนั่นเหรอ?”

“ไม่รู้!”

เซี่ยซานหู่เปลี่ยนเรื่อง “แต่นายท่านรองท่านลองคิดดูซิ เขาเป็นคนที่ระมัดระวังรอบคอบมาก เมื่อเขาเห็นโจรตัวเล็ก ๆ อย่างข้าเซี่ยซานหู่ เขาจะซุ่มโจมตีสี่ครั้ง ครั้งก่อนเขาลักพาตัวนายท่านรองอย่างท่าน ตอนนี้ยังผ่านอีเซี่ยนเทียนอีก หนำซ้ำยังกล้าขี่ม้าตัวใหญ่และเดินทะนงตัวไปทั่ว เขาจะเตรียมการอะไรไว้แน่ ๆ ข้าสงสัยว่าเขาได้วางแผนไว้แต่เนิ่นแล้วและกำลังรอให้เราจับเหยื่ออยู่”

“ถ้าอย่างนั้นข้าก็อยากรู้ว่าเขาเตรียมแผนการและกลอุบายอะไรไว้ เขาจะสามารถหยุดยั้งชายร่างใหญ่พวกนี้ไว้ได้หรือไม่!”

เมื่อชี้ไปยังสิ่งที่โจรภูเขาทั้งสี่ถืออยู่ หงเยี่ยก็ดูมั่นใจยิ่งนัก!

เซี่ยซานหู่ถือขวานแล้ววิ่ง เขาผิวปากขณะวิ่งเพื่อแจ้งอู่จั้งโหวที่เข้ามาในล่าสัตว์ภูเขา

“ถือมีดดี ๆ แล้วตามข้ามา ฆ่าเจ้าโจรนั่น และล้างแค้นเก่าซะ!”

หงเยี่ยโบกแส้และควบม้าออกไป กลุ่มโจรภูเขาต่างก็รีบวิ่งตามไป

ภายในเวลาอันสั้น กลุ่มคนก็มาถึงตีนเขาและเห็นขบวนรถม้า

เมื่อมองไปยังหวังหยวนที่อยู่ด้านหน้าสุด หงเยี่ยก็กัดฟัน “เจ้าโจรไร้ยางอาย เจ้ายังรู้จักกลับมาอีก ข้ารอเจ้ามานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว!”

“นายท่านรอง พูดพล่ามอะไรกับเขาอีก เข้าไปสับเขาให้เป็นชิ้น ๆ กันเถอะ!”

“ให้ตายเถอะ ข้าไม่เคยเจอโจรที่กล้าปล้นโจรภูเขาอย่างพวกเรามาก่อน หากไม่จัดการเขาให้สิ้นซากแล้วเราจะอยู่อย่างไร!”

“ฆ่าเขาให้ตายซะ แล้วเอาอีเซี่ยนเทียนของเรากลับคืนมา!”

โจรภูเขาจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นทั้งสองฝั่งของหุบเขา

บ้างก็ถือดาบและปืน บ้างก็ชักธนูและลูกธนู บ้างก็วางอาวุธขนาดใหญ่ที่คลุมด้วยผ้าสีแดงไว้บนยอดเขา...ทั้งหมดต่างตะโกนให้ต่อสู้และฆ่า