บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 363

โจรรีบวิ่งไปแจ้งข่าว!

พวกโจรทั้งหมดต่างประหลาดใจ

ไม่เข้าใจว่าเหตุใดนายท่านใหญ่ถึงไม่รีบไปช่วยเหลือนายท่านรองตอนนี้ แต่ต้องรออีกหนึ่งชั่วยาม

“มากับข้า!”

อู่จั้งโหวหันกลับมาด้วยสีหน้าซีดเซียว

กลุ่มโจรรีบติดตามไป จนเดินตัวสั่นเทามาถึงหุบเขาด้านหลัง

มีโลงศพอยู่ทุกหนทุกแห่ง ซากศพจำนวนมากแขวนอยู่บนต้นไม้ และมีกะโหลกวางอยู่ตลอดทาง

แม้ในเวลากลางวันก็ยังรู้สึกขนลุก และทำให้หนาวสั่นไปตามกระดูกสันหลัง

พวกโจรทั้งหมดต่างตกตะลึง เหตุใดนายท่านใหญ่จึงพาพวกเขามายังสถานที่สุดหลอนแห่งนี้

นี่คือป่าช้าบนภูเขา กลางคืนมีดวงไฟวิญญาณลอยไปทั่ว โจรบางคนเคยเจอผีที่นี่

อู่จั้งโหวพาทุกคนไปยังส่วนลึกของถ้ำ เหล่าโจรต่างตกตะลึง

ความจริงๆ แล้วมีประตูสองบานในถ้ำ โดยมีแม่กุญแจทองแดงอันใหม่แขวนอยู่!

อู่จั้งโหวหยิบกุญแจส่วนตัวออกมา แล้วไขเปิดประตูไม้หนาสองบาน!

โจรทั้งหมดตกใจ!

ภายในถ้ำเต็มไปด้วยชุดเกราะ คันธนู ลูกศร ดาบ และหอก ซึ่งทั้งหมดนี้มองเห็นได้ชัดว่าได้รับการดูแลรักษาเป็นประจำ!

พวกโจรแตกตื่น!

นายท่านใหญ่มีชุดเกราะ คันธนู ลูกศร และดาบมากมายถึงเพียงนี้ได้อย่างไร ทั้งหมดนี้เทียบได้กับขุนพลทหารชั้นยอด

ด้วยชุดเกราะ คันธนู และหน้าไม้มากมายที่ซ่อนอยู่ นายท่านใหญ่จะไม่อาจหยุดยั้งการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่นี้ได้อย่างไร

อู่จั้งโหวพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “อย่ามัวแต่ยืนอึ้ง รีบสวมชุดเกราะ หยิบหน้าไม้และลูกธนู แล้วลงจากภูเขาไปกับข้า เพื่อตามหาน้องสาวของข้า!”

นี่คือความมั่งคั่งที่เขาสะสมมาตลอดสิบปีแห่งหายนะ เดิมทีตั้งใจจะใช้สำหรับการใหญ่

ตอนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นกับน้องสาว และอีกฝ่ายก็ไร้ความปรานี จึงจำต้องเปิดเผยความลับ

เหล่าโจรต่างพากันดีใจ รีบสวมชุดเกราะ หยิบดาบ คันธนูและลูกธนู

เซี่ยซานหู่ใช้มือข้างหนึ่งจับเอว อีกมือจับหลังเสื้ออู่จั้งโหว และยังคงตะโกนเพื่อห้ามปรามเขาต่อไป

แต่อู่จั้งโหวไม่ฟังเลย รีบเคลื่อนทัพลงจากภูเขา พร้อมโจรสามร้อยคนในชุดเกราะ

ที่ตีนเขา หวังหยวนมองภูเขาอันกว้างใหญ่ในระยะไกล ความตื่นเต้นผุดขึ้นในใจ

อีเซี่ยนเทียน เนื่องจากเป็นจุดรอยต่อของเมืองจิ่วซานและเมืองฝู จึงต้องปราบปรามให้ได้

มิฉะนั้นในอนาคต พ่อค้าเกลือจะถูกพวกโจรอีเซี่ยนเทียนเข้ามาขัดขวาง

ความแค้นเกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ในครั้งนี้โจรกลุ่มนี้จะต้องยอมแพ้อย่างราบคาบ

ทันใดนั้นผิงเจี้ยนก็หรี่ตาลง “ท่านอาจารย์ พวกโจรสวมชุดเกราะและถือธนูพร้อมลูกธนูกำลังวิ่งมาแล้ว!”

ในฐานะนักแม่นปืน สายตาของเขานั้นเหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไป สามารถมองเห็นได้ไกลถึงสามลี้

“เกราะ ธนูและลูกธนู!”

หงเยี่ยประหลาดใจมาก นางไม่รู้ว่าพี่ชายของตนได้สิ่งเหล่านี้มาจากไหน แต่นางยังคงพูดด้วยความดีใจ “เจ้าโจรชั้นต่ำไร้ยางอาย เจ้ารู้แล้วใช่หรือไม่ ว่าพี่ชายของข้าแข็งแกร่งเพียงใด หากเจ้าปล่อยข้าไป ข้าจะขอให้พี่ชายไว้ชีวิตเจ้า”