บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 362

“พี่ชายของเจ้า อู่จั้งโหวหรือ?”

หวังหยวนเลิกคิ้วแล้วหัวเราะเบา ๆ “เช่นนั้นข้าจะรอให้เขาพาคนมาช่วยเจ้า!”

“เจ้า เจ้าคิดจะทำอะไร!”

หงเยี่ยเริ่มกังวลเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เจ้าคิดจะใช้ข้าเป็นเหยื่อล่อ เพื่อหลอกพี่ชายของข้าหรือ!”

“การใช้เจ้าเป็นเหยื่อล่อเป็นความคิดที่ดี!”

ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย “แม่นางหงเยี่ย ขอบคุณที่บอกวิธีจัดการกับพี่ชายของเจ้า!”

“เจ้า เจ้า...”

หงเยี่ยน้ำตาไหล “ข้าแค่พูดเล่น พี่ชายของข้าไม่รักข้าเลย ต่อให้เจ้าจะฆ่าข้า เขาก็ไม่สนใจ! ข้ามาที่นี่เพื่อฆ่าเจ้า แค่ฆ่าข้าเพื่อระบายความแค้นในใจเจ้า แล้วไปเสียเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ชายข้า!”

“เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนโง่หรือ!”

หวังหยวนกลอกตา “ในเมื่อพี่ชายของเจ้ารักเจ้ามาก และเจ้าก็ใส่ใจเขามาก ถือว่ามีความสัมพันธ์แบบพี่น้องทีแน่นแฟ้น ข้าจะใช้เจ้าเป็นเหยื่อล่อ!”

“เจ้า เจ้า...”

หงเยี่ยเลือดขึ้นหน้า หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างแรงด้วยความโกรธจัด!

ในขณะนี้ นางรู้สึกว่าไม่มีใครในโลกที่จะเลวร้ายไปกว่าเจ้าโจรชั้นต่ำคนนี้

หวังหยวนกล่าวว่า “เข้ามาจับแม่นางหงเยี่ยไปแขวนไว้ แล้วแจ้งพวกโจรว่า หากอู่จั้งโหวไม่มาภายในครึ่งชั่วยาม ก็รอเก็บศพนางได้เลย!”

“ขอรับ!”

ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬต่างตกตะลึง แม้แต่ต้าหู่และหูเมิ่งอิ๋งก็ยังตกใจ!

ท่านใจร้ายเกินไปแล้ว จะทนจับผู้หญิงสวยเช่นนี้แขวนไว้ได้อย่างไร!

ฟึ่บ!

ไม่นานหงเยี่ยก็ถูกจับแขวนไว้บนต้นไม้ริมทาง

ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬตะโกนไปที่หุบเขา

โจรที่ซ่อนตัวอยู่ในระยะไกลรีบวิ่งเข้าไปในหุบเขาทันที แล้วรีบไปรายงานอู่จั้งโหว!

นายท่านใหญ่เลี้ยงดูนายท่านรองมาตั้งแต่เด็ก กล้าดีอย่างไรมาทำร้ายน้องสาวคนนี้!