บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 361

“คุกเข่าลงให้นายท่านรองของเรา!”

“คำนับนายท่านรองของเรา!”

“มอบทองคำที่ปล้นไปจากเราคืนมา และส่งมอบสตรีมาเป็นของบรรณาการให้นายท่าน!”

กลุ่มโจรก็ตะโกนอย่างเย่อหยิ่งเช่นกัน

“เจ้าเหิมเกริมเกินไป หากไม่ตอบสนองก็คงหยาบคายเกินไป ให้แม่นางหงเยี่ยได้เห็นอาวุธสังหารของเรา!”

หวังหยวนยิ้มอ่อน!

ในรถม้าด้านหลัง ผิงเจี้ยนดึงกลไก แล้วรถม้าก็ถูกยกขึ้น หลังคาทุกด้านเปิดออก

หน้าไม้ซานกงฉวงปรากฏขึ้น ง้างสายธนู เตรียมบรรจุธนูหน้าไม้ขนาดยักษ์!

“นี่คืออะไร?”

แม้ว่าหงเยี่ยจะไม่รู้จักหน้าไม้ แต่เขาก็ตัวสั่นเทิ้มด้วยสัญชาตญาณ!

ฟิ้ว!

ลูกธนูขนาดยักษ์ที่มีขนาดใหญ่เท่ากับหอกพุ่งแหวกอากาศ ปะทะโดนหน้าไม้ขนาดยักษ์ของพวกเขา!

โครม!

หน้าไม้ขนาดยักษ์ที่เพิ่งขึ้นสายธนูได้ครึ่งหนึ่ง แตกกระจายออกจนถึงส่วนที่ใช้รั้งสายธนู

โจรหลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถูกแทงทะลุ ส่วนลูกธนูหน้าไม้ขนาดยักษ์ ก็ยังคงพุ่งเข้าไปในภูเขาโดยไม่ลดกำลังลงเลย

หงเยี่ยและพวกโจรตกตะลึง สิ่ง สิ่งนี้มีพลังยิ่งกว่าหน้าไม้ขนาดยักษ์ของพวกเขามาก

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “ขอโทษด้วยแม่นางหงเยี่ย ที่ข้าทำลายไพ่ตายของเจ้าเสียแล้ว!”

“เจ้า เจ้า... เจ้าคนสารเลว!”

หงเยี่ยโกรธมาก “เจ้ามีหน้าไม้ขนาดยักษ์แล้วอย่างไรล่ะ ตอนนี้พวกข้ามีกันสองสามร้อยคน คิดว่าการจะฆ่าพวกเจ้าที่มีกันแค่ห้าสิบหรือหกสิบคนนั้นยากนักหรือ พี่น้องทั้งหลาย จับตัวเจ้าโจรชั้นต่ำนั่นมาให้ข้า ข้าอยากจับเขาทั้งเป็น!”

“ฆ่ามัน!”

ภายใต้การนำของหัวหน้าโจรหลายคน โจรเกือบสามร้อยคนก็รีบวิ่งลงมาจากภูเขา พร้อมกับส่งเสียงเฮลั่น!

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ แล้วโบกมือ “พี่น้องทั้งหลาย จับตัวแม่นางหงเยี่ยมาให้ข้า ข้าก็อยากจะจับนางทั้งเป็น!”