บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 381

เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของผู้เฒ่าที่มีต่อท่านอาจารย์หนุ่มคนนี้ ก็เห็นว่าเขาไม่ใช่คนที่ไม่มีความทะเยอทะยานยิ่งใหญ่แน่นอน!

แต่สิ่งที่ทำในวันนี้ การใส่ร้ายคนในเวลากลางวันแสก ๆ นั้นช่างอาจหาญเกินไป!

ฉางเซิ่งพ่นลมหายใจ “ฮึ่ม ไม่ใช่ทุกคนที่มีโอกาสได้เป็นเสนาธิการทหาร ไม่ใช่ทุกคนที่มีโอกาสทำงานให้เสนาธิการทหาร”

“เสนาธิการทหาร!”

ดวงตาของผู้ตรวจการสวี่เป็นประกายขึ้น เมื่อเขาได้ยินดังนั้น รีบประสานมือทันที แล้วพูดว่า “ท่านไม่ต้องกังวล ข้าน้อยจะจัดการเดี๋ยวนี้เลยขอรับ!”

ครั้งหนึ่งเขาเคยมีหน้าที่รับผิดชอบ รับใช้ขบวนบุคคลสำคัญที่เดินทางไปทางใต้ และเคยได้ยินคนเหล่านั้นพูดคุยเรื่องสงครามทางตอนเหนือ

แม่ทัพหนุ่มได้แต่งตั้งเสนาธิการทหาร และเป็นเสนาธิการทหารที่วางแผนสังหารอ๋องถูหนาน เผาทหารของชาวหวงจำนวนสามหมื่นนายให้ตาย และใช้ค่ายกลกระทิงไฟโจมตีค่ายชาวหวง

ไม่น่าแปลกใจที่นายท่านใหญ่พูดเป็นนัยเช่นนั้น ปรากฏว่าเสนาธิการทหารคือท่านอาจารย์หนุ่ม!

เขาสัญญาว่าจะคอยรับใช้ให้ดีที่สุด และจะไม่มีใครหยุดเขาได้!

“อ๊าก ผู้ตรวจการสวี่ เจ้าทำเช่นนี้ไม่ได้ กลับมา!”

โจวฉางฟู่ตะโกนเสียงดัง แต่ผู้ตรวจการสวี่ไม่หันกลับมามอง เขาตื่นตระหนกเล็กน้อย และรีบมองหวังหยวน “เอาล่ะ ข้ายอมแพ้ เจ้าบอกให้เขากลับมา แล้วข้าจะบอกเจ้าว่าลูกพี่ลูกน้องของเจ้าอยู่ที่ไหน อย่าได้ล้ำเส้นกันเลย!”

เมื่อชุดเกราะ คันธนู และลูกธนูถูกซ่อนไว้ และจ้าวเว่ยหมินยืนอยู่เคียงข้างเด็กหนุ่มคนนี้ การฟ้องร้องจะจัดการได้ยาก

เขาจะพ่ายแพ้แน่นอน สิ่งที่ทำได้คือพยายามต่อไป

เมื่อถึงตอนนั้น ด้วยทรัพยากรทางการเงินของตระกูลโจว พวกเขาอาจไม่ต้องกลัวเด็กหนุ่มคนนี้แล้ว แต่เขาจะต้องติดคุกสักพัก

สภาพเขาตอนนี้ หากได้พักผ่อนก็คงจะรอด แต่หากติดคุกก็คงตายแน่นอน

“หากแตะต้องคนของข้า ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะตกลงกัน คนที่ทำร้ายลูกพี่ลูกน้องและลุงของข้าจะต้องตาย!”

หวังหยวนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ฉางเซิ่ง หากเขายังไม่ยอมพูดอะไรภายในสามลมหายใจ ก็ฆ่าเขาได้เลย!”

“ขอรับ!”

ฉางเซิ่งเงื้อดาบราชวงศ์ถังขึ้นสูง!

“หนึ่ง!”

หัวใจของโจวฉางฟู่สั่นไหว!

“สอง!”

เหงื่อเย็นไหลออกมาเต็มหลังของโจวฉางฟู่!

“สาม!”

พวกอันธพาลทั้งสี่ดวงตาเป็นประกาย มีสีหน้าชั่วร้ายขณะเริ่มถอดเข็มขัดออก!

ผู้หญิงส่วนใหญ่ในยุคนี้ให้ความสำคัญกับความบริสุทธิ์มากกว่าชีวิต!

“เจ้า พวกเจ้ามันสัตว์เดรัจฉาน แม้ว่าข้าจะตาย ข้าก็ไม่ยอมให้พวกเจ้าทำสำเร็จ! ท่านพ่อ ท่านพี่ ชิงเหอขอลาก่อน ชาติหน้าเจอกัน!”

ความเป็นความตายเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่การสูญเสียความบริสุทธิ์นั้นยิ่งใหญ่กว่า จ้าวชิงเหอหลั่งน้ำตา ความมุ่งมั่นฉายแวววาบไปทั่วใบหน้างามที่ซีดเซียวของนาง พร้อมที่จะกัดลิ้นตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย เพราะต้องรักษาพรหมจรรย์ไว้!

โครม!

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก คนกลุ่มหนึ่งรีบเข้ามา!

“ใคร!”

ทันทีที่อันธพาลทั้งสี่อ้าปาก ก็ถูกคนที่วิ่งเข้ามาผลักพวกเขาลงไปที่พื้น

ฉางเซิ่งตัดเชือกด้วยดาบ!

“ท่านพี่ ท่านพี่ นั่นท่านจริงหรือ? ข้าไม่ได้ฝันไป!”

จ้าวชิงเหอยืนโซเซ ทิ้งตัวไปทางหวังหยวน กอดเขาพลางสะอื้นไห้ “ท่านพี่ หากท่านมาช้ากว่านี้แม้เพียงนิด ข้าคงตายไปแล้ว