บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 387

หวังหยวนผู้นี้กล้าทุบตีข้าราชการราชสำนัก เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาต้องการกบฏ!

จ้าวชิงเหอและจ้าวต้าฉุยก็ตกตะลึงเช่นกัน

“เอ๊ะ เลือด!”

หม่าเฉียนล้มลงกับพื้นแล้วกรีดร้อง ปากและจมูกของเขาเต็มไปด้วยเลือด เมื่อเขาลองสัมผัสมัน เขาตกใจและโกรธมาก “หวังหยวน เจ้า เจ้ากล้าทำเช่นนี้ เจ้าคิดจะก่อกบฏจริง ๆ ... อ๊าก!”

“ก่อกบฏหรือ? การทุบตีเจ้าถือเป็นการกบฏหรือ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร สำหรับเจ้าหน้าที่ทุจริตเช่นเจ้า ไม่ต้องพูดถึงว่าข้าจะทุบตีเจ้าได้ แม้ว่าข้าจะฆ่าเจ้า มันก็ยุติธรรมและถูกต้อง!”

หวังหยวนโกรธมากจนเตะเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่มีความเมตตา

หากเขากลับมาไม่ทัน และลุงของเขากับชิงเหอได้มอบสูตรลับ พวกเขาอาจจะไม่รอดก็ได้

เจ้าหน้าที่ทุจริตประเภทนี้ จะทำลายครอบครัวของคนบริสุทธิ์ ทุกครั้งที่ได้รับเงินสกปรก

หากยังอนุญาตให้อยู่ในตำแหน่งนี้ต่อไปอีก วันหนึ่งใครจะรู้ว่าจะต้องมีคนทนทุกข์ทรมานอีกกี่คน

“อ๊าก เจ้า... หยุดเตะได้แล้ว... โอ๊ย!”

จู่เป๋าหม่ายกมือขึ้นกุมหัว ขดตัวงอเป็นกุ้ง ขณะร้องโหยหวนอย่างอนาถบนพื้น

ตอนแรกเสียงร้องโหยหวนเต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้นเสียงก็อ่อนลงและร้องขอความเมตตา ในที่สุดเสียงก็อ่อนลงเรื่อย ๆ!

“จะทุบตีจู่เป๋าหม่าให้ตายเลยหรือ?”

หลิวกัง โจวฉางฟา และผู้ตรวจการทุกคนต่างหวาดกลัว

ฉางเซิ่งและทหารผ่านศึกเกราะทมิฬรู้สึกสะใจ เพราะทุกคนเคยเป็นคนยากจนมาก่อน จึงเกลียดเจ้าหน้าที่ที่ทุจริตเหล่านี้มากที่สุด!

ลุงจ้าวต้าฉุยแนะนำว่า “หยวนเอ๋อร์ หยุดเตะได้แล้ว หากเตะเขาอีก เขาจะตาย!”

จ้าวชิงเหอยังเสริมอีกว่า “ท่านพี่หยุดก่อนเถอะ เขาจะโดนเตะตายแล้ว!”

ทั้งพ่อและลูกสาวต่างกังวลว่าจะจัดการกับผลที่ตามมาอย่างไร หลังจากทุบตีเจ้าหน้าที่ของราชสำนักจนตาย

“โดนเตะตายก็ตายไปเลย หากเจ้าหน้าที่ชั่วร้ายแบบนี้มีชีวิตอยู่อีกวัน ก็จะต้องมีคนบริสุทธิ์ทนทุกข์ทรมานเพิ่มอีกหนึ่งคน!”

หวังหยวนเริ่มเหนื่อยจากการเตะ จึงหยิบธนูและลูกธนูขึ้นมาเตรียมยิง!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน