บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 388

ถึงตอนนั้น กระดาษแผ่นนี้ก็สามารถถูกทำลายได้ ไม่อาจใช้เป็นหลักฐานคำสารภาพของเขาได้!

เมื่อเขาจับผู้นำกลุ่มกบฏ แล้วดึงจ้าวเว่ยหมินลงไปแล้ว เขาก็จะมีอำนาจมากที่สุดในเมืองฝู

เมื่อเห็นคำสารภาพก็เขียนไว้อย่างละเอียด และลายนิ้วมือที่เต็มไปด้วยเลือด หวังหยวนก็พอใจมากและโบกมือ “พาเขาไปที่ห้องโถง!”

ทหารผ่านศึกพาจู่เป๋าหม่า ผู้ตรวจการหลิวกัง และพวกเจ้าหน้าที่เข้าไปในศาล!

ไม่นานหลังจากนั้น ผิงเจี้ยนก็พาเจ้าหน้าที่ไปจับหัวขโมยที่ซ่อนจี้หยกไว้สำเร็จ!

ผู้ตรวจการสวี่และทหารผ่านศึกบางคน ได้อุ้มโจวฉางฟู่ที่สูญเสียแขนขาไปแล้ว รวมถึงชุดเกราะ คันธนูและลูกธนูบางส่วน ไปยังศาลาว่าการ

หวังหยวนถือกองเอกสารคำสารภาพ ยืนรออยู่หน้าประตูศาลาว่าการเงียบ ๆ

นอกที่ว่าการอำเภอ หลายคนมองไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น!

กุบกับกุบกับ!

ไม่นานหลังจากนั้น ม้าเร็วตัวหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในที่ว่าการอำเภอ และมีร่างหนึ่งลงจากหลังม้า!

เมื่อเห็นหวังหยวนที่ยืนอยู่หน้าศาลาว่าการ จ้าวเว่ยหมินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วคุกเข่าลงกับพื้น “ท่านอาจารย์ ศิษย์คนนี้ไร้ประโยชน์ ไม่อาจปกป้องญาติของท่านได้!”

ตอนที่ท่านอาจารย์อยู่ทางเหนือ ได้ทำงานหนักเพื่อต้าเย่ สังหารอ๋องถูหนาน และเอาชนะทหารม้าชาวหวงนับแสน ศึกครั้งหนึ่งนำความสงบสุขมาสู่ภาคเหนือเป็นเวลาอย่างน้อยสิบปี!

ราชสำนักทรยศหักหลังมาก เพราะไม่ให้รางวัลท่านอาจารย์เลย ช่างใจร้ายใจดำยิ่งนัก!

ซ้ำยังมีการสมรู้ร่วมคิดระหว่างฝ่ายราชการและนักธุรกิจ เพื่อฆ่าคนในครอบครัวของอาจารย์ และจะยึดสูตรลับของอาจารย์ด้วย!

เขาที่เป็นผู้พิพากษาไม่อาจปกป้องได้เลย เขาโทษตัวเอง รู้สึกผิดและโกรธตัวเองมากตลอดทาง!

เสาหลักของประเทศเช่นนี้ ต้าเย่ปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้ได้อย่างไร ไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยหรือ!

“เอ๊ะ!”

สามัญชนที่อยู่นอกศาลาว่าการ ข้าราชการระดับล่าง ผู้ตรวจการ โจวฉางฟาและโจวฉางฟู่จากตระกูลโจว ลุงจ้าวต้าฉุย ลูกพี่ลูกน้องจ้าวชิงเหอ และแม้แต่จู่เป๋าหม่าหม่าเฉียนล้วนตกตะลึง

ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้พิพากษาจ้าวเว่ยหมิน จะคุกเข่าลงต่อหน้าหวังหยวน!

“...”

หวังหยวนที่ไม่คิดจะให้จ้าวเว่ยหมินอ่อนน้อมเช่นนี้ ขมวดคิ้วเมื่อเห็นสีหน้าของเขา แล้วพูดว่า “เจ้าซื่อตรงเกินไป ทำอะไรก็ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ไปเสียทุกสิ่ง! แต่สิ่งเหล่านี้มีประโยชน์กับคนดีเท่านั้น ไม่ใช่คนเลว เพราะฉะนั้นกฎมีไว้สำหรับคนดี ไม่ใช่คนเลว! สำหรับคนเลว เจ้าควรจะเลวกว่าเขา ไม่เช่นนั้น หากเจ้าเป็นข้าราชการที่เที่ยงธรรมเกินไป เจ้าจะไม่อาจทำประโยชน์ให้ประชาชนได้ และจะไม่อาจทำสิ่งที่เจ้าอยากทำได้!”

เจ้าหน้าที่หลายคนตกใจ รีบทุบกระดานไม้ ตะโกนคำขวัญทันที!

พิธีจะเริ่มเร็ว ๆ นี้!

มีหลักฐานชัดเจน เพราะมีคำสารภาพจากทุกคนแล้ว รวมถึงหวังหยวนก็อยู่ข้างนอก

ไม่มีใครกล้าพูดเล่น การสอบสวนดำเนินไปอย่างราบรื่น เหตุและผลก็ชัดเจนภายในครึ่งชั่วยาม

ในไม่ช้า ผู้พิพากษาจ้าวเว่ยหมินก็เริ่มประกาศ “โจวฉางฟู่และโจวฉางฟาแห่งตระกูลโจว โลภมากอยากหากำไร ติดสินบนเจ้าหน้าที่ และทำร้ายคนดี หลักฐานเป็นที่แน่ชัด พวกเขามีชุดเกราะและหน้าไม้ซ่อนอยู่ในบ้าน สิ่งนี้เป็นอาชญากรรมร้ายแรง ถือเป็นกบฏ บ้านของพวกเขาจะถูกยึด และประหารชีวิต!”

“ไม่ยุติธรรม ไม่ยุติธรรมเลย เราทำร้ายผู้คนจริง ๆ แต่เราไม่ได้ซ่อนหน้าไม้และชุดเกราะจริง ๆ โปรดตรวจสอบอีกครั้ง ไม่เช่นนั้นเราจะไม่สารภาพผิด!”

สองพี่น้องร้องไห้อย่างขมขื่น แต่หลังจากเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้นี้ พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอย่างชัดเจน ว่าหวังหยวนทำอะไรบ้าง พวกเขาจึงทำได้เพียงแสดงออกมาอย่างแนบเนียน ว่าพวกเขาจะไม่เปลี่ยนคำตัดสิน และจะไม่ให้ความร่วมมือ

จ้าวเว่ยหมินปวดหัว แต่ยังคงตัดสินลงโทษผู้ตรวจการหลิวกัง เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับคดี และสุดท้ายก็กล่าวคำพิพากษาต่อหน้าหม่าเฉียน “จู่เป๋าหม่าโลภมาก หาผลประโยชน์ ทุจริต บิดเบือนกฎหมาย ตัดสินให้ถอดเครื่องแบบราชการ ติดคุกชั่วคราว รอราชสำนักลงโทษ”

หม่าเฉียนก็ไม่พอใจเช่นกัน แต่เขาไม่กล้าพูด เขากลัวอำนาจที่อยู่เบื้องหลังหวังหยวน

ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นชาและดุดันดังขึ้น “ท่านผู้พิพากษา ท่านรีบร้อนเกินไปในการตัดสินคดีเช่นนี้ แน่นอนว่าข้าจะกลับมา เพื่อแสวงหาความยุติธรรมให้กับท่านใต้เท้าหม่า!”