บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 401

“ไม่ใช่!”

หวังหยวนถอนหายใจและพูดว่า “หากเจ้าจับข้าเป็นตัวประกันตอนนี้ บางทีเจ้าอาจจะได้ม้าศึกตัวหนึ่ง แล้วขี่มันกลับไปถึงอีเซี่ยนเทียนในคืนเดียว!”

หลังจากจับหญิงสาวโจรภูเขานางนี้เป็นตัวประกัน พูดตามตรง เขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

หญิงสาวโจรภูเขานางนี้มีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้สูงมาก จนต้องมอบหมายคนพิเศษมาคอยจับตาดูนาง!

มิฉะนั้น ไม่รู้ว่านางจะก่อปัญหาอะไรบ้าง

ตอนนี้รู้สึกเสียใจเล็กน้อย เขาควรใช้ความพยายามมากกว่านี้ในการจับอีเซี่ยนเทียนในตอนแรก และกำจัดพวกโจรภูเขาทั้งหมด

หงเยี่ยถอยกลับและรักษาระยะห่าง “ข้าจะไม่หลงกลเจ้าหรอก เจ้าต้องวางหลุมพรางไว้แล้วเป็นแน่ แล้วรอให้ข้าติดกับดัก!”

“...”

ไม่มีใครเชื่อความจริงข้อนี้ ดังนั้นหวังหยวนจึงเปลี่ยนเรื่อง “ไม่สำคัญว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ ข้าขอให้เจ้าอยู่เพราะอยากให้เจ้าช่วยดูแลลูกพี่ลูกน้องของข้า!”

“ดูแลลูกพี่ลูกน้องของเจ้า!”

คิ้วสวยของหงเยี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่เคียงข้างเจ้าตลอดเมื่อครู่นี้เหรอ!”

“ใช่!”

หวังหยวนพยักหน้าและพูดว่า “นางเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนี้นิ้วของนางได้รับบาดเจ็บ และทำอะไรก็ไม่ค่อยสะดวก ท่านลุงและข้าล้วนเป็นบุรุษ จึงไม่สามารถทำอะไรได้ไม่สะดวกในหลาย ๆ อย่าง”

หงเยี่ยตะคอกอย่างเย็นชา “เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะจับนางเป็นตัวประกัน แล้วขู่เจ้าให้พาข้ากลับอีเซี่ยนเทียนเหรอ!”

หวังหยวนหรี่ตา “แม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่คนดี แต่เจ้ายังคงมีหลักการ ตราบใดที่เจ้าเห็นด้วย ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไม่ทำเช่นนั้น”

“เจ้า!”

หงเยี่ยกัดฟันสีเงินของนาง: ใช่แล้ว เจ้าโจรตัวน้อยผู้นี้รู้ว่านางเป็นคนอย่างไร และนางจะไม่กลับคำตามที่สัญญาไว้!

“ดูแลลูกพี่ลูกน้องของข้าให้ดี หากเจ้าประพฤติตัวดี ข้าจะพิจารณาปล่อยเจ้ากลับไปยังอีเซี่ยนเทียน!”

หวังหยวนจากไปโดยเอามือไพล่หลัง “จำไว้ว่า ลูกพี่ลูกน้องของข้าและชาวบ้านคนอื่น ๆ นั้นหวาดกลัวง่าย ดังนั้นอย่าเปิดเผยตัวตนของเจ้าเป็นอันขาด”

“เจ้าหัวขโมยบ้า พูดจาไร้ยางอาย หากเจ้าบอกว่าอย่าเปิดเผย แล้วข้าจะไม่เปิดเผยเหรอ นึกว่าข้ากลัวเจ้าหรือไง!”

หงเยี่ยพึมพำ ทว่าหัวใจของนางสั่นสะท้าน

หลังจากตกอยู่ในเงื้อมมือของหัวขโมยตัวน้อยนี้สองครั้งติดต่อกัน ในใจของนางก็กลัวโดยสัญชาตญาณ