บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 410

“คุณหนู อย่าโกหกข้าเลย ท่านไม่เหมือนกับคุณหนูของใต้เท้าพวกนั้นที่ร้องไห้จมปลักอยู่กับความทุกข์!”

เหลิ่งอวิ๋นส่ายหัวและหรี่ตาลง “หูซานเต๋อทำร้ายท่านกับอาเป่าอีกแล้วใช่ไหม ท่านไม่ควรหยุดข้าตั้งแต่แรก ฆ่าเขาแล้วก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”

“ไม่ได้!”

สีหน้าของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนไป “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขายังคงเป็นลุงของข้า ข้าปล่อยให้เจ้าฆ่าเขาไม่ได้!”

“...ก็ได้!”

เหลิ่งอวิ๋นขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณหนู หากอยู่ตระกูลหูแล้วไม่มีความสุข ท่านสามารถพาอาเป่าย้ายออกไปได้ ข้าจะพาท่านไปยังที่ที่จะไม่ทำให้ท่านเสียใจ!”

หูเมิ่งอิ๋งประหลาดใจ “ที่ไหน?”

เหลิ่งอวิ๋นพูดอย่างคาดหวัง “เมืองเฮ่อ!”

หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้วเล็กน้อย “เหลิ่งอวิ๋น ด้วยทักษะศิลปะการต่อสู้และความกล้าหาญของเจ้า เจ้าจะโดดเด่นได้อย่างแน่นอนในอนาคต เจ้าหาสตรีจากครอบครัวที่ดีเถอะ ข้าเป็นสตรีที่แต่งงานมาแล้วสามครั้ง และจะไม่แต่งงานเป็นครั้งที่สี่อีก ในชีวิตนี้ข้าจะดูแลอาเป่าไปตลอดชีวิต!”

นางรู้มาตลอดว่าเหลิ่งอวิ๋นคิดอย่างไรกับนาง!

เขาปรากฏตัวในยามวิกฤติครั้งแล้วครั้งเล่า และนางก็รู้สึกประทับใจจริง ๆ

แต่หลังจากครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว นางก็ตระหนักได้ว่านั่นเป็นความกตัญญู หาใช่ความรักที่แท้จริง!

เหลิ่งอวิ๋นขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณหนู ท่านไม่ใช่สตรีที่แต่งงานแล้วสามครั้งอะไรนั่น ชายสามคนนั้นยังไม่เคยแตะต้องท่านด้วยซ้ำ!”

สีหน้าของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนไป “หุบปากซะ!”

“ไม่ ข้าอยากจะพูด!”

เหลิ่งอวิ๋นเงยหน้าขึ้นมอง “คุณหนู มีคำบางคำที่ข้าเก็บไว้ในใจมาหลายปี ตั้งแต่ข้าพบคุณหนูครั้งแรก หัวใจของข้าก็มอบให้คุณหนูทั้งหมด ในอดีตข้าไม่คู่ควรกับคุณหนู ข้าเลยไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึก และได้แต่มองท่านได้รับความอับอายแล้วแต่งงานกับชายทั้งสามคนที่ท่านไม่ชอบ ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้วิธีที่น่าละอาย เพื่อส่งชายสามคนนี้ที่ช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญไปตาย!"

“หุบปาก!”

หูเมิ่งอิ๋งมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง “หยุดพูดได้แล้ว เจ้าอยากตายหรือไง!”

การฆาตกรรมถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการฆ่าคนสามคนติดต่อกัน หากข่าวแพร่ออกไปก็จะถูกประหารทันที!

เหลิ่งอวิ๋นเปลี่ยนเรื่องแล้วกำหมัดแน่น “คุณหนู ตอนนี้ข้ามีกิจการพื้นฐานแล้ว และข้าจะไม่ปล่อยให้คุณหนูต้องทนทุกข์ทรมาน! ตราบใดที่คุณหนูเต็มใจ ข้าเหลิ่งอวิ๋นจะแต่งกับท่านอย่างสมศักดิ์ศรี หากว่าท่านต้องการดวงดาวบนท้องฟ้า ข้าก็ดึงมาให้ท่าน”