บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 429

“หูเทียน ข้าไม่ได้เจอเจ้ามาตั้งหลายปีแล้ว ท่าทางฝีมือเจ้าพัฒนาขึ้นมาก!”

ชิงเมี่ยนหลาง เหลิ่งอวิ๋นหัวเราะพลางบ่นไป จากนั้นก็ชวนคุยเปลี่ยนเรื่องว่า "คุณหนูใหญ่ให้เจ้ามารึ!"

"ขอรับ!"

หูเทียนพูดเข้าประเด็นเลยว่า: "คุณหนูใหญ่บอกว่าไม่สามารถขนอาหารไปยังอำเภอเฮ่อให้ท่านได้ ทำได้แค่วางไว้ในเมืองใกล้ ๆ กับอำเภอเฮ่อเท่านั้น ขอให้ท่านไปรับของเองนะ แต่จำไว้ว่าห้ามทำร้ายใครเด็ดขาด!”

ชิงเมี่ยนหลาง เหลิ่งอวิ๋นขมวดคิ้ว: "คุณหนูใหญ่จริง ๆ หมายความว่าแบบนี้จริงรึ!"

ปล่อยให้เขาไปเอาเองแบบนี้ ก็เท่ากับว่าเป็นการบอกฐานะของเขาอย่างชัดเจนว่าคืออะไร!

การที่เขาไปหาหูเมิ่งอิ๋งขอเสบียงนั้น มันมีความหมายบางอย่างแอบแฝงอยู่ เป็นการผูกมัดความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ไว้

การได้รับเสบียงแบบนี้ ก็จะไม่มีข้อผูกมัดทั้งสองไว้

"...ขอรับ!"

หูเทียนพยักหน้าอย่างจริงจัง

เดิมทีคุณหนูวางแผนที่จะส่งคนของตระกูลหูไปส่งเสบียงให้ แต่ท่านบัณฑิตได้คัดค้านไว้!

ชิงเมี่ยนหลาง เหลิ่งอวิ๋นฝืนยิ้มออกมา: "เดี๋ยวเถอะหูเทียนเจ้านี่มัน เจ้าโกหกข้าได้จริง ๆ งั้นรึ เจ้าลืมไปแล้วว่าใครสอนวรยุทธ์ให้เจ้า!"

หูเทียนรีบอธิบายทันที: "พี่เหลิ่งอวิ๋น ข้าไม่อยากปิดบังท่าน แต่ท่านก็ไม่รู้จักคนผู้นั้นเช่นกัน!"

"ไม่ทราบ!"

สายตาของชิงเมี่ยนหลางเหลิ่งอวิ๋นเคร่งเครียด: "เจ้ากำลังพูดถึงหวังหยวนคนนั้นใช่ไหม?"

“ท่านก็รู้จักท่านบัณฑิตด้วย!”

หูเทียนอดตกใจไม่ได้และพยักหน้าอย่างจริงจัง: "ใช่แล้ว ท่านบัณฑิตทำอย่างอื่นด้วย ท่านเคยได้ยินชื่อของเขาก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ!"

ท่าทางของเหลิ่งอวิ๋นเริ่มดูดุร้าย: "เขาทำอะไร เขาแค่อาศัยอำนาจนายอำเภอเมืองฝูทำลายล้างค่ายซานหู! อาศัยแค่เขียนบทกวีได้นิดหน่อยมาล่อลวงคุณหนูใหญ่ แบบนั้นนับได้ว่ามีความสามารถงั้นรึ!"

"แค่ก แค่ก!"

หูเทียนกล่าวด้วยความประหลาดใจ: "พี่อวิ๋น ท่านเข้าใจท่านบัณฑิตผิดไปหรือเปล่า?"