บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 452

มีสาวงามยืนอยู่ข้างหลัง!

หูเมิ่งอิ๋งกล่าวด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล “คุณชาย ท่านไม่จำเป็นต้องไปเสี่ยง ให้ข้าไปที่หุบเขาชิงหลง และขอให้เขามอบตัวลุงเจี้ยนออกมาได้อย่างแน่นอน”

นางรู้ว่าเหลิ่งอวิ๋นคิดอย่างไรกับนาง ทว่านางคิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นคนขี้หึงมากจนจัดการกับคุณชายด้วยเหตุผลเช่นนี้

“ไม่ได้!”

หวังหยวนส่ายหัวโดยไม่ลังเล “หากเจ้าไปที่หุบเขาชิงหลง เขายังจะปล่อยเจ้ากลับอีกเหรอ?”

หูเมิ่งอิ๋งตกตะลึงอยู่กับที่!

ด้วยนิสัยของเหลิ่งอวิ๋น เขาสามารถทำสิ่งนี้ได้จริง ๆ บังคับกักขังนางไว้ในหุบเขาชิงหลง

หวังหยวนกล่าวว่า “เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ข้าจะช่วยลุงเจี้ยนออกมาได้อย่างแน่นอน"

หูเมิ่งอิ๋งพูดอย่างเป็นกังวล “แต่เขามีโจรภูเขาหลายพันคนที่สามารถฆ่าโดยไม่กระพริบตา ท่านมีเพียงประมาณสองร้อยคนเท่านั้น แล้วจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างไร”

“โจรภูเขาล้วนแต่เป็นพวกหัวมังกุฎท้ายมังกร ไม่ว่าจะมีคนมากเท่าไรห่พวกเขาก็ไม่สามารถรวมเป็นหนึ่งได้!”

หวังหยวนยิ้มอย่างเหยียดหยาม “เจ้าไม่ต้องกังวล ข้ามีวิธีการแล้ว!”

การส่งอู่จั้งโหวและเซี่ยซานหู่ลงมือก่อนคือการเตรียมการล่วงหน้า

เพียงแต่ไม่รู้ว่าวิธีไหนที่จะสามารถช่วยลุงเจี้ยนได้ เขาก็ไม่แน่ใจเช่นกัน

“แต่ข้ายังกังวลอยู่!”

หูเมิ่งอิ๋งก้มหน้าลง “ข้า สามีคนก่อน สามีเก่าทั้งสามคนของข้าต่างก็ตายด้วยน้ำมือของเขา แม้ว่าชันสูตรพลิกศพแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีอะไร เขาเป็นคนลึกลับมาก และมีหลายสิ่งที่ข้ายังคงคิดไม่ออกจนถึงทุกวันนี้”

เหลิ่งอวิ๋นมีสำเนียงทางใต้ เขาเชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก และรู้วิธีฝึกทหาร เขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน!

“ข้าจะระวัง!”

หวังหยวนกอดหูเมิ่งอิ๋งไว้ในอ้อมแขน และดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของนาง จากนั้นกอดเอวอันเรียวเล็กของนางไว้และปลอบนางว่า “ดูแลอาเป่าและอยู่ในเทศบาลให้ดี ๆ อย่าแม้แต่จะคิดไปที่หุบเขาชิงหลง ข้าจะจัดการอย่างดี!”

“เอ่อ อืม!”

เมื่อถูกกอดโดยไม่คาดคิด หูเมิ่งอิ๋งก็ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ ร่างกายอันบอบบางของนางเริ่มสั่นและร้อนขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน