บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 454

อู่จั้งโหวพูดประจบ จากนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “ครั้งนี้ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาน้องสาวเท่านั้น ข้ามาเพื่อหาวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ด้วย!”

ฉางเฟิงตกตะลึง “วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่?”

อู่จั้งโหวพูดเสียงดัง “เขาเป็นทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬ ไม่นานมานี้ ตามคำร้องขอของแม่ทัพหนุ่ม เขาได้ไปที่สนามรบทางตอนเหนืออีกครั้ง และใช้หน้าไม้ยักษ์ยิงอ๋องถูหนานจนตาย”

“อะไรนะ วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ยิงอ๋องถูหนานจนตาย เขาอยู่ที่ไหน!”

กลุ่มโจรภูเขากำลังเดือดพล่าน

พวกเขาเกลียดนายพลและทหารที่ล้อมปราบพวกโจรภูเขา แต่พวกเขายังคงชื่นชมกองทัพชุดเกราะทมิฬที่สามารถกวาดล้างชาวหวง กลุ่มหมาป่า กลุ่มคนป่าเถื่อน และคนต่างถิ่นจากก้นบึ้ง โดยเฉพาะวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่สังหารอ๋องถูหนานได้!

“ในเมื่อน้องสาวของข้าอยู่ที่นี่ พวกเจ้าก็น่าจะเคยเห็นเขาเหมือนกัน!”

อู่จั้งโหวพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “เขาคือบุรุษที่อยู่กับน้องสาวของข้า เดิมทีเขาเป็นองครักษ์ของแม่ทัพมู่ซึ่งอยู่อันดับที่สามสิบแปด นามสกุลเขาคือผิง และชื่อของเขาคือเจี้ยน!”

“เป็นเขาเหรอ?”

โจรภูเขาหลายคนนึกขึ้นได้!

โจรภูเขาบางคนที่เข้าร่วมในการปิดล้อม และสังหารผิงเจี้ยนในวันนั้นต่างขนแขนลุก!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขามีเก่งกาจขนาดนี้ เขาคนเดียวสังหารสหายของพวกเขาไปมากกว่าสามสิบคน ที่แท้ก็เป็นองครักษ์ชุดเกราะทมิฬ ซ้ำยังยิงและสังหารผู้ยิ่งใหญ่อย่างอ๋องถูหนานด้วย!

ท่าทางของเซี่ยซานหู่ดูราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาแอบสังเกตสีหน้าของทุกคน!

“นับตั้งแต่แม่ทัพมู่ตาย ผิงเจี้ยนก็ถูกปลดอาวุธและกลับคืนสู่บ้านเกิดของเขา และไม่รับใช้ราชสำนักอีก!”

อู่จั้งโหวกล่าวต่อ “คราวนี้มีแม่ทัพหนุ่มเข้ามาช่วยเหลือ แม้ว่าเขาจะมีความชอบธรรมอันยิ่งใหญ่จากการยิงอ๋องถูหนาน แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมรับราชการในราชสำนัก และออกจากเมืองจิ่วซานทันทีที่ศึกสงบลงแล้ว”

“ช่างเป็นวีรบุรุษอย่างแท้จริง!”

กลุ่มโจรภูเขาประหลาดใจ

เขายิงสังหารอ๋องถูหนาน และด้วยคุณงามความดีของเขา เขาสามารถได้รับตำแหน่งทางการระดับสูง ทว่ากลับถูกปลดอาวุธและกลับไปยังบ้านเกิด

หากเป็นข้าราชการระดับสูง แม้ว่าพวกเขาจะชื่นชม แต่ในใจก็รู้สึกถึงระยะห่าง!

ตอนนี้ได้ยินมาว่าผิงเจี้ยนไม่เข้ารับราชการและเป็นชาวบ้านธรรมดาสามัญ จึงรู้สึกชื่นชมและใกล้ชิดยิ่งขึ้น!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน