บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 476

หลังจากส่งหูเมิ่งอิ๋งออกไปแล้ว หวังหยวนที่กำลังจะนอน ต้าหู่เคาะประตูแล้วพูดว่า "พี่หยวน หงเยี่ย, อู่จั้งโหว และเซี่ยซานหู่พาคนจากหุบเขาชิงหลงมาที่นี่ พวกเขาอยากมาขอพบและมาคุยกับพี่"

หวังหยวนขมวดคิ้ว "คนนอกไม่มีใครรู้สินะ!"

แม้ว่าโจรพวกนี้จะไม่โด่งดังเท่าเหลิ่งอวิ๋น แต่พวกเขาก็เป็นโจรเช่นกัน

ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นการทำหยกเนื้อแก้วและเหมือนถ่านหินที่ใช้ทำเหล็กล้วนอยู่ในพื้นที่สันเขาเชียนเฮ่อ

เว้นแต่พวกโจรภูเขาเหล่านี้ไม่ยอมจำนน พวกหยกเนื้อแก้ว เหมืองถ่านหิน เมืองทางตอนใต้ก็ทำได้ไม่สะดวกนัก

"ไม่มีขอรับ!"

ต้าหู่กล่าวว่า "พวกเขามาตอนฟ้ามืด ข้าขอให้ลุงฉางเซิงจัดการให้ สมาชิกกลุ่มคุ้มกันและพวกทหารปลดประจำการไม่รู้เรื่องนี้!"

“เจ้าทำได้ดีมาก!”

หวังหยวนตบไหล่ต้าหู่และพยักหน้า "ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ!"

ตามความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกันนั้น สมาชิกของกลุ่มคุ้มกันเดิมทีเป็นแกนนำหลักของหวังหยวน!

แต่ในความเป็นจริงนั้น คนที่หวังหยวนไว้วางใจมากที่สุดคือทหารผ่านศึกเกราะทมิฬ!

คนเหล่านี้เพื่อแม่ทัพมู่แล้ว ยอมละทิ้งผลประโยชน์ และยังคงไม่เปิดเผยชื่อมาจนถึงทุกวันนี้

คุณสมบัติได้รับการตรวจสอบแล้ว

แม้ว่าสมาชิกคุ้มกันจะมาจากบ้านเกิดเดียวกัน แต่พวกเขาก็มีผลประโยชน์ที่เข้ามาเกี่ยวข้อง ดังนั้นพวกเขาจึงทำงานอย่างหนักเพื่อหวังหยวน

แต่ถ้าให้ทำเรื่องต้องห้ามบางอย่างที่ราชสำนักสั่งห้ามไว้ พวกเขาในตอนนี้คงไม่กล้าทำแน่!

สำหรับทหารผ่านศึก แม้ว่าพวกเขาจะชื่นชมหวังหยวนและว่ากันว่าเขาเป็นคนดี แต่พวกเขาก็ยังต้องเห็นสิ่งต่าง ๆ ก่อน

ไม่นานหลังจากนั้น หงเยี่ย, อู่จั้งโหว,เซี่ยซานหู่,เสี่ยวไท่ซุ่ย, เฮยเมี่ยนจินกัง, เถียนชี อดีตรองหัวหน้าของหุบเขาชิงหลง และอาจารย์จ้าวหลังค่อม จ้าวป๋อเซียทั้งหมดต่างก็มาถึงแล้ว

“คารวะท่านเสนาธิการทหาร!”

ทั้งกลุ่มประสานหมัดทำความเคารพ!

หงเยี่ยมุ่ยปากเล็ก ๆ ของนาง และมองไปที่หวังหยวนอย่างขุ่นเคือง ด้วยใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน