บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 475

“ท่านไม่เข้าใจคุณชายเลยสักนิด เขามีความสามารถ และความสามารถที่ยอดเยี่ยมเกินกว่าที่ท่านจะจินตนาการได้”

เมื่อได้ยินว่าเขาว่าร้ายคุณชายเช่นนี้ ใบหน้างดงามของหูเมิ่งอิ๋งก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา "แม้ว่าเขาจะตาย ข้าก็จะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ข้าจะไม่แต่งงานกับใครอีก ส่วนท่านพี่เหลิ่งอวิ๋น ข้าไม่เคยชอบท่าน อย่างมากที่สุดข้าก็ถือว่าท่านเป็นแค่พี่ชายของข้าเท่านั้น!”

"พี่ชาย พี่ชาย...ฮ่าฮ่าฮ่า!"

เหลิ่งอวิ๋นพึมพำหัวเราะเสียงดังออกมา จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าดุร้ายว่า "เจ้าหลงใหลในเขา เขามันเป็นแค่ไอคนโกหกไร้ยางอาย อย่างเขานับว่าเป็นอะไรได้ เขาไม่เก่งเท่าข้า ข้าดีกว่าเขาเป็นหมื่นเท่า!”

หูเมิ่งอิ๋งส่ายหน้าไม่พูดอะไร พี่เหลิ่งอวิ๋นเสียสติไปแล้วถึงได้พูดเหลวไหลออกมาเช่นนั้น

"เจ้าไม่เชื่อรึ?"

ท่าทีไม่แยแสเช่นนี้ยั่วให้เหลิ่งอวิ๋นโมโห เขาถลึงตามองและตะคอกออกมา "เจ้าคิดว่าข้าเป็นขอทานน้อยจริง ๆ รึ แต่จะมีขอทานน้อยที่ไหนที่มีวรยุทธ์ติดตัว และรู้วิธีฝึกทหารกับม้าตั้งแต่ยังเด็กได้"

แววตาของหูเมิ่งอิ๋งสั่นไหว

ในช่วงแรก นางพบว่าเหลิ่งอวิ๋นมีความสามารถ และได้พิจารณาถึงปัญหาเรื่องนี้

แต่ในตอนนั้นที่ถาม เหลิ่งอวิ๋นบอกเพียงว่าหลังจากออกมาเจียงเหมิน ครอบครัวของเขาก็ล่มสลาย!

มันสมเหตุสมผล และนางก็ไม่สงสัยเลยสักนิด!

แม้ว่าเหลิ่งอวิ๋นจะมีฐานะอย่างอื่น ต่อให้เขาจะเป็นคุณชายหรือเชื้อพระวงศ์ที่ตกระกำลำบาก นางก็ไม่ได้ใส่ใจ!

ในความคิดของหูเมิ่งอิ๋ง ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกที่สามารถเทียบกับคุณชายได้

"ข้าบอกเจ้าเอาไว้ ชาติกำเนิดของข้าดีกว่าไอหมอนั้นเป็นหมื่นเท่า ข้าไม่ใช่คนชนชั้นต่ำ!"

เหลิ่งอวิ๋นมองไปทางหูเมิ่งอิ๋งและพูดทีละคำ "ข้าเป็นโอรสของอ๋องฝูซาน"

"...ห๊ะ!"

สีหน้าหูเมิ่งอิ๋งดูหวาดกลัว

อ๋องฝูซานเป็นกบฏที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของต้าเย่ เมื่อสิบห้าปีที่แล้ว เขาได้ประกาศตัวขึ้นเป็นกษัตริย์ และเข้ายึดครองสามมณฑลทางตอนใต้ เขาเกือบจะบุกเข้ามาต้าเย่ได้แล้ว เป็นเรื่องใหญ่ที่ทุกคนในแผ่นดินต่างก็รู้

อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมาเขาถูกกองทัพทำการกวาดล้าง แต่อ๋องฝูซานเองก็ไม่ได้ถูกจับกุม

คิดไม่ถึงเลยว่า พี่เหลิ่งอวิ๋นเป็นบุตรชายของกบฏจริง ๆ