บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 494

เมื่อมีเงินมาอยู่ตรงหน้า ความสงสัยทั้งหมดก็พลันหายไป

เดือนละสองก้วน และสิทธิประโยชน์อื่น ๆ งานที่ดีเช่นนี้ไม่อาจหาได้จากที่ไหนอีกแล้ว

คุณชายหวังนั้นเป็นพระโพธิสัตว์กลับชาติมาเกิดจริง ๆ!

เงินถูกแจกจ่ายออกไป แล้วชาวบ้านก็แยกย้ายกันไป

ทั้งหมู่บ้านนอนไม่หลับทั้งคืน บางคนกลับบ้านไปหารือกับผู้ใหญ่ บางคนก็นอนคุยกับภรรยาบนเตียง ทั้งรู้สึกตื่นเต้นและกังวลไปพร้อม ๆ กัน

เช้าวันรุ่งขึ้น ชาวบ้านมารวมตัวกันที่หน้าประตูบ้านของซานฮั่วฉิน เพื่อรอให้การขุดเหมืองเริ่มต้นขึ้น!

ซานฮั่วฉิน ฉินต้าโก่วและฉินเอ้อร์โก่ว สั่งให้ชาวบ้านลากรถม้าสามคัน เริ่มไปที่เหมืองหยกในภูเขาด้านหลัง เพื่อเริ่มขุดหาหยก

นี่คือเหมืองหยกน้ำที่เพิ่งถูกบุกเบิก จึงขุดค้นได้ง่ายมาก พวกเขาเลือกหยกแท้ แล้วขนไปใส่ในรถม้าขนาดใหญ่สามคันอย่างรวดเร็ว และเริ่มขนส่งไปยังเมืองฝู

ขณะที่เดินทางไปยังเมืองฝู ชาวบ้านก็เริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเข้าใกล้ขุนเขาเฮยสรง

แต่ไม่มีโจรออกมาจากขุนเขาเฮยสรง หรือสันเขาไป๋หูเลย คนทั้งกลุ่มจึงผ่านชายแดนไปด้วยความกังวลใจ

เมื่อมาถึงหุบเขาชิงหลง คณะเดินทางก็กำลังจะผ่านไป

ทันใดนั้น โจรหลายสิบคนก็พุ่งออกมาจากทั้งสองฝั่งของถนน หัวหน้ากลุ่มโจรตะโกนเสียงดัง “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราในหุบเขาชิงหลงจะเริ่มเก็บค่าผ่านทาง ไม่มีการคิดค่าธรรมเนียม หากผ่านไปโดยไม่มีสินค้า แต่สำหรับการผ่านทางด้วยรถคันใหญ่ถึงเพียงนี้เราจะคิดค่าเดินทางหนึ่งหรือสองตำลึงเงิน”

“ค่าผ่านทาง!”

“นั่นไม่ใช่แค่การเก็บเงินเพื่อปล่อยให้ผ่านไปหรือ!”

ชาวบ้านทุกคนมองซานฮั่วฉินแล้วส่ายหน้า พวกเขารู้ว่าเหล่าฉินคุยโม้เมื่อคืนนี้ โดยบอกว่าเมื่อผ่านหุบเขาชิงหลง พวกโจรจะไม่ยอมเก็บค่าผ่านทางพวกเขา นี่มันไม่ใช่แล้ว!

ซานฮั่วฉินกัดฟันพูดอย่างกล้าหาญ “พวกข้ากำลังขนส่งสินค้าไปยังเมืองฝู ตำบลเป่ยผิง หมู่บ้านต้าหวัง!”

หัวหน้ากลุ่มโจรตอบกลับอย่างดุร้าย “ข้าไม่สนหรอกว่าหมู่บ้านต้าหวัง หรือหมู่บ้านเสี่ยวหวัง ตราบใดที่ผ่านถนนสายนี้ เจ้าต้องจ่าย... โอ๊ย!”

เพียะ!