บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 508

“องค์ฮ่องเต้ทรงเลอะเลือนไปแล้วเป็นแน่ พี่หยวนมีความดีความชอบมากมายเพียงนี้ แต่เหตุใดต้องสั่งลงโทษด้วย”

“ห้ามไม่ให้สอบคัดเลือกขุนนาง ไม่ให้รับราชการ มันคือการตัดอนาคตพี่หยวนชัด ๆ!”

“ฮ่องเต้เบาปัญญา แม่ทัพมู่ถูกฆ่าตายเพราะความสำเร็จของเขา ตอนนี้ท่านเสนาธิการทหารก็ถูกลงโทษเพราะความสำเร็จอันยิ่งใหญ่อีก”

“ฮ่องเต้และพวกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ล้วนโง่เขลา มิเช่นนั้นต้าเย่คงไม่ถูกพวกชาวหวงรุกรานเช่นนี้!”

คนกลุ่มหนึ่งรู้สึกขุ่นเคืองอย่างมาก

“เอาล่ะ!”

หวังหยวนกล่าวต่อ “พวกเจ้าอย่าพูดเช่นนี้ข้างนอกล่ะ มิเช่นนั้นจะกลายเป็นอาชญากรและถูกประหารได้!”

ทุกคนในห้องก้มหน้าลง พวกเขารู้ดีว่าหากพูดคำเหล่านี้ ผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไร!

ก่อนหน้านี้อย่าว่าแต่วิจารณ์องค์ฮ่องเต้เลย แม้แต่นายอำเภอ พวกเขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะพูดถึงด้วยซ้ำ!

อย่างไรก็ตาม หลังจากฝ่าฟันเหตุการณ์มากมายพร้อมกับหวังหยวน พวกเขาหลายคนก็มีความกล้ามากขึ้น!

“พี่หยวน พวกเราเสียใจที่ท่านไม่ได้รับความยุติธรรม ราชสำนักจะต้องเสียใจที่ทำกับท่านเช่นนี้!”

แม้ว่าเขาจะนิ่งเฉยมาตลอด แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตัดพ้อและเผยสายตาไม่พอใจ

“ถูกต้อง หากไม่ใช่เพราะลูกพี่ลูกน้อง พวกชาวหวงคงยึดเฉิงโจวไปแล้ว!”

จ้าวชิงเหอทำหน้ามุ่ยพลางกล่าว “ราชสำนักไม่เพียงแต่ไม่ตกรางวัลให้ท่าน แต่ตัดสิทธิ์ในการสอบของท่านด้วยนี่สิ นี่มิใช่การกลั่นแกล้งหรอกหรือ?”

ท่านลุงพึมพำ “หยวนเอ๋อร์ หัวใจของลุงเจ็บปวดเหลือเกิน!”

ในสายตาของจ้าวต้าฉุย หลานชายของเขาฉลาดเป็นกรด ในอนาคตจะต้องได้คะแนนในการสอบคัดเลือกขุนนางเป็นอันดับหนึ่ง และจะต้องกลายเป็นขุนนางระดับสูงเพื่อเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลอย่างแน่นอน!

กัวฉางผู้จงรักภักดีกับหวังหยวนตลอดมากัดฟันกล่าว “ผู้มีพระคุณ ข้าก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน!”

“ราชสำนักก็เป็นเสียเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ก็แม่ทัพมู่ และตอนนี้ก็ปฏิบัติกับท่านเสนาธิการทหารเหมือนเดิมอีกครั้ง!”

ฉางเซิ่ง ผิงเจี้ยน อวี๋เถี่ยซาน และเหล่าทหารในชุดเกราะสีดำต่างส่ายหน้าเช่นกัน

“คุณชาย ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนจะขุ่นเคือง การกระทำของราชสำนักช่างเลือดเย็นเกินไปแล้ว!”

หูเมิ่งอิ๋งผู้ที่สวมชุดคลุมจิ้งจอกขาว และมีท่าทีเยือกเย็นราวกับบัวหิมะบนภูเขาน้ำแข็งก็ส่ายหน้าเช่นกัน

การเคลื่อนไหวของราชสำนักทำให้ทุกคนไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง ถึงกระนั้นก็ไม่สามารถเรียกร้องได้!

“ข้ารู้ว่าทุกคนไม่พอใจ แต่นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการ!”

หวังหยวนยกมือขึ้นพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พวกเจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ชอบประจบประแจง หากจะให้ไปที่เมืองหลวงและเข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้ทุกวัน ข้าขออาศัยอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวังยังจะดีกว่า ในชั่วชีวิตของคนคนหนึ่ง ลาภยศชื่อเสียงเป็นสิ่งที่ไม่จีรัง ความสงบสุข สุขภาพ ความสุข และชีวิตที่ยืนยาวคือสิ่งที่สำคัญที่สุดต่างหาก”

หลายคนพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว

พวกเขาล้วนเป็นสามัญชน ผู้ไร้ความกังวลที่ต้องการเพียงอาหารและใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้กันอีกแล้ว พวกเรามาเปลี่ยนเรื่องกันดีกว่า!”

หวังหยวนเปลี่ยนน้ำเสียงขณะกล่าว “กัวฉาง การจัดเตรียมผลิตภัณฑ์ตอนตรุษจีนเป็นอย่างไรบ้าง!”

เหลือเวลาอีกเจ็ดวันก็จะถึงตรุษจีนแล้ว ชาวบ้านทุกคนจึงเตรียมพร้อมสำหรับเทศกาล!

กัวฉางตอบอย่างรวดเร็ว “ผู้มีพระคุณ ข้าจัดการตามคำสั่งของท่านหมดแล้ว ลูกจ้างของเราทุกคนจะได้รับเนื้อหมูสิบจิน ปลาสิบจิน เนื้อแกะห้าจิน ธัญพืชหนึ่งกระสอบ น้ำมันหมูสิบจิน และผ้าสามจั้งถูกเตรียมพร้อมแล้วขอรับ”

“อืม รีบแจกจ่ายให้ทุกคนก่อนวันตรุษจีน และขอให้ทุกคนมีความสุขในวันตรุษจีนนี้!”

หวังหยวนยิ้มพร้อมโบกมือ จากนั้นหันไปมองด้านข้างพลางกล่าว “ชิงเหอ เจ้าเตรียมของขวัญสำหรับสิ้นปีนี้พร้อมหรือยัง”

“ข้าเตรียมไว้พร้อมแล้ว แต่ละคนจะได้รับเงินเดือนพร้อมเงินพิเศษอีกสองเดือน!”

จ้าวชิงเหอบุ้ยปากเล็กน้อยด้วยความปวดใจ

เมื่อไม่กี่วันก่อนลูกพี่ลูกน้องบอกว่าจะแจกเงินพิเศษสำหรับสิ้นปี และในวันนี้นางก็เข้าใจคำว่าเงินพิเศษสิ้นปีแล้ว

นางพลันคัดค้านทันใด ถึงกระนั้นก็ไม่อาจเปลี่ยนความคิดของอีกฝ่ายได้ ลูกพี่ลูกน้องของนางยังคงยืนกรานที่จะจ่ายเงินโบนัสสำหรับสิ้นปี

ลูกพี่ลูกน้องผู้ฟุ่มเฟือยคนนี้ เหตุใดถึงไม่เอาเงินไปแลกเงินเล่า เขาใจดีกับคนพวกนี้เกินไปแล้ว!

ดวงตาของใครหลายคนชุ่มชื้นขึ้นทันใด!

ช่วงเทศกาลตรุษจีนในชนบท เหล่าลูกน้องจะต้องส่งของกำนัลตรุษจีนไปให้นายจ้าง

หวังหยวนไม่เพียงแต่แจกจ่ายของกำนัลวันตรุษจีนให้ลูกน้องเท่านั้น แต่เขายังมอบเงินพิเศษวันตรุษจีนอีกด้วย พ่อแม่ของเหล่าลูกจ้างยังไม่เคยทำอะไรเพื่อพวกเขามากมายเพียงนี้มาก่อนเลย

“เช่นนั้นก็รีบมอบให้ทุกคนเสียสิ!”

หวังหยวนหันมองอวี๋เถี่ยซานอีกครั้ง “ท่านอาเถี่ยซาน ท่านอาเจี้ยน และท่านอาเซิ่งได้พูดคุยเรื่องแต่งงานหรือยัง!”

เมื่อพูดถึงเรื่องแต่งงาน ทุกคนก็ยิ้มให้กับนายทหารจากกองทัพเกราะทมิฬผิงเจี้ยนและฉางเซิ่ง

ผิงเจี้ยนและฉางเซิ่งคือหนึ่งในกองทัพเกราะทมิฬที่ยืนหยัดสู้ในสนามรบจนยิบตา แต่ตอนนี้พวกเขากลับก้มหน้าลง ขณะที่ใบหน้าหยาบกร้านอดไม่ได้ที่จะแสดงความเคอะเขิน

บรรยากาศชวนอึดอัดใจพลันหายไปในพริบตา!

“ฮี่ฮี่!”

อวี๋เถี่ยซานคลี่ยิ้มพลางกล่าว “พวกเขาไปพบสาว ๆ แล้ว แต่วันมงคลมีไม่มากนัก ดังนั้นพวกเราจึงต้องจัดการทุกอย่างให้เสร็จสิ้นภายในฤดูใบไม้ผลิปีหน้า!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน