บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 520

“กล้องจุลทรรศน์!”

ทุกคนมองไปยังสิ่งประดิษฐ์หน้าตาแปลกประลาด และไม่รู้ว่ามันใช้งานอย่างไร!

หวังหยวนอธิบายและสาธิตการใช้งานอีกครั้ง

“ข้าประดิษฐ์มันขึ้นมาโดยใช้หลักการกระจกใส โดยใช้กระจกนูนนูน และกระจกนูนเว้า ซึ่งมันเป็นความรู้ทางฟิสิกส์!”

เสวี่ยเมิ่งหลงผู้มีสติปัญญาเฉียบแหลม เปิดตำราฟิสิกส์ที่เพิ่งอ่านเมื่อครู่ เมื่อเปิดไปถึงบทความที่เกี่ยวกับหลักการการมองเห็น เขาก็เผยท่าทีตื่นเต้นอย่างมากราวกับเจอขุมทรัพย์ล้ำค่า!

หลี่จ้าวหลินยกกระจกนูนขึ้นมาดูด้วยความสงสัยและไม่เชื่อ เขาสอดนิ้วเข้าไปข้างใต้กระจก จากนั้นมองเห็นเส้นขนขนาดเล็กจำนวนมากอย่างไม่น่าเชื่อ หลี่จ้าวหลินตกตะลึงจนไม่อาจสงวนท่าทีได้อีกต่อไป เขาวางจานแก้วที่มีน้ำอยู่ข้างในไว้ข้างใต้กระจก ไม่นานก็เห็นซี่จวินตัวเล็ก ๆ อยู่ข้างใน เขาจึงอดอุทานด้วยความตกใจไม่ได้ “ใน... ในน้ำมีซี่จวินจริงด้วย!”

“ข้าขอดูหน่อยสิ!”

เสวี่ยเมิ่งหลงมองหลี่จ้าวหลินที่กำลังมองเข้าไปในกล้องจุลทรรศน์ และอดไม่ได้ที่จะขอดู หลังจากมองดูครู่ใหญ่ เสวี่ยเมิ่งหลงก็อุทานด้วยความประหลาดใจ “มี... มีซี่จวินอยู่ในน้ำจริง ๆ!”

วังฉงโหลวก็ขอดูเช่นกัน ตามมาด้วยเหยาฝูไห่และวังไห่เทียน

หลังจากดูจนครบแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็ตกตะลึง มันช่างเหลือเชื่อยิ่งนัก!

ต้าหู่ จ้าวชิงเหอ และหูเมิ่งอิ๋งต่างที่ยืนอยู่ด้านข้างต่างปิดปากหัวเราะ ในตอนที่พวกเขาเห็นซี่จวินครั้งแรก ก็มีปฏิกิริยาแบบนี้เช่นกัน หลังจากนั้นจึงรู้สึกว่าโลกเปลี่ยนแล้ว

หวังหยวนยืนอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ และรอดูความเปลี่ยนแปลงในโลกทัศน์ของทั้งห้าคน

“มันน่าทึ่งเสียจริง!”

วังไห่เทียนเผยท่าทีประหลาดใจพลางตบบ่าของหวังหยวน “หมิงถัน ทุกครั้งที่ข้าเจอเจ้า เจ้ามักจะทำให้ข้ารู้สึกราวกับพบเจอโลกใบใหม่อยู่เสมอ ครั้งนี้ข้าคิดไม่ผิดจริง ๆ!”

“ท่านหมิงถัน เมื่อครู่พวกเราไม่ทันระมัดระวัง ได้โปรดอภัยให้พวกข้าด้วยขอรับ!”

หลี่จ้าวหลินและเสวี่ยเมิ่งหลงมองหน้ากันและกัน จากนั้นประสานหมัดพลางโค้งคำนับ

หลังจากกินหม้อไฟและดูตำราเรียนคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และเคมี พวกเขาก็เข้าใจแจ่มแจ้ง!

ท่านหมิงถันมีพรสวรรค์ในการสร้างฟ้าดินจริง ๆ!

หากอ่านทุกหน้าของตำราทั้งสามเล่มจบ พวกเขาก็สามารถสร้างสิ่งแปลกประหลาดเช่นกล้องจุลทรรศน์ได้!

หากเข้าใจทุกสิ่งอย่างถ่องแท้แล้ว เหตุใดถึงจะประดิษฐ์สิ่งเหลือเชื่อเหล่านั้นออกมาไม่ได้