บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 528

เมื่อเห็นชื่อบนป้ายชื่อแล้ว หวังหยวนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “นายท่านฟางเป็นคนแบบใด?”

กว่าเขาจะเข้าพักที่นี่ก็มืดมากแล้ว เหตุใดถึงมีคนไม่รู้จักหน้าค่าตาถึงมาหาเขาตั้งแต่เช้าตรู่กัน!

เถ้าแก่เหลียนรีบตอบว่า “นายท่านฟางเป็นผู้ใจบุญในเมืองผิงของพวกเรา เขามีจิตใจเมตตายิ่งนัก ทั้งสร้างสะพานและถนน นำโจ๊กมาแจกจ่ายในตอนประสบภัยพิบัติ รับอุปการะแม่ม่ายและเด็กกำพร้า สร้างวัดวาอาราม และทำความดีอีกมากมาย แม้แต่ท่านเจ้าเมืองยังเคารพยับถือเขามากขอรับ!”

หวังหยวนขมวดคิ้วพร้อมกล่าว “ข้ายากฟังความจริง!”

ต้าหู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังหยิบแท่งเงินที่มีมูลค่าห้าตำลึงออกมา

เมื่อได้รับเงินเถ้าแก่เหลียนก็มีความสุขอย่างมาก ทว่ายังคงสงวนท่าทีเอาไว้ “คุณชายหวัง นายท่านฟางคือผู้มีอิทธิพลในเมืองผิง ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามฟางป้านเฉิง ที่ดินครึ่งหนึ่งในเมืองผิงเป็นของเขา และแม้แต่ท่านเจ้าเมืองยังอิจฉานายท่านฟาง ข้าได้ยินมาว่าเขามีเส้นสายมากมายในเมืองจวิ้น สิ่งที่ข้ารู้มีเพียงเท่านี้ขอรับ!”

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้มีอำนาจบาตรใหญ่ หวังหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เช่นนั้น โปรดเชิญเขาเข้ามาเถิด!”

เจ้าของโรงเตี๊ยมถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเดินออกจากห้องไป

เวลาผ่านไปไม่นาน บ่าวรับใช้สองคนก็ถือถาดอาหารเข้ามา ขณะที่ฟางฝูต้งประสาสนหมัด “คุณชายหวัง เหตุใดท่านถึงไม่ส่งคนไปแจ้งข้าเล่าว่าท่านมาถึงเมืองผิงแล้ว ตระกูลฟางจะได้ทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีต้อนรับแขกผู้มาเยือน อาหารเช้ามื้อนี้อาจมีราคาไม่สูงนัก แต่มันถูกปรุงโดยแม่ครัวมากฝีมือ ดังนั้นรสชาติของมันจึงยอดเยี่ยมแน่นอน!”

บ่าวรับใช้ทั้งสองคนเปิดผ้าคลุมถาดอาหารออกทำให้กลิ่นอาหารลอยโชยออกมา ก่อนวางมันลงตรงหน้าอีกฝ่าย

“นายท่านฟางจิตใจกว้างขวางยิ่งนัก!”

หวังหยวนยังคงมีท่าทียิ่งเฉย “ไม่มีอะไรเล็ดลอดสายตาท่านไปได้จริง ๆ ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนะขอรับ!”

ทำดีหวังผล!

เมื่อเห็นปฏิกิริยาเจ้าของร้าน เขาก็รู้ได้ทันทีว่าการที่นายท่านฟางทำเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่!

“คุณชายหวัง ตระกูลของท่านประกอบธุรกิจขนาดใหญ่ เช่นนั้นท่านคงจดจำคนธรรมดาตัวเล็ก ๆ อย่างข้าไม่ได้!”

แม้นัยน์ตาของเขาจะฉายแววไม่พอใจ แต่ฟางฝูต้งยังคงฝืนยิ้ม “ข้าเป็นพ่อค้าเกลือในเมืองผิง ข้าซื้อเหลือจากบ่อเกลือเฟ่ยชางเป็นประจำ ปากท้องของข้าขึ้นอยู่กับคุณชายหวังแล้ว!”

ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้แสร้งทำเป็นไม่เคยได้ยินชื่อของเขา โอหังยิ่งนัก!