บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 531

ราชสำนักเช่นนี้...

“คุณ คุณชายหวัง โปรดอย่าหุนหันพลันแล่น ข้า ข้าแค่มาส่งข่าว!”

เมื่อสัมผัสถึงขอบดาบราชวงศ์ถัง และเห็นทหารผ่านศึกเกราะทมิฬแผ่รังสีอำมหิต ฟางฝูต้งก็ขนลุกทั้งตัว เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผาก ใบหน้าก็ซีดเซียวไร้สีเลือด!

ไม่ว่าเขาจะเอาชนะชาวหวงได้จริงหรือไม่ก็ตาม แต่เด็กคนนี้ได้ทำลายค่ายซานหู่ในเมืองฝู และชิงเมี่ยนโช่วในเมืองเฮ่อได้จริงแน่นอน ทั้งยังกำจัดสองที่ทรงอำนาจ อย่างตระกูลหลิวและตระกูลโจวในเมืองฝูได้ เป็นคนโหดเหี้ยมที่ทำลายตระกูลใหญ่ได้อย่างง่ายดาย!

ตอนแรกเขาจำได้ว่าต้องสุภาพ แต่เมื่อเขาพูดถึงท่านเจ้าเมือง จึงเผลอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท!

“เช่นนั้นก็ส่งข่าวไปให้คนที่อยากให้เจ้าส่งสิ!”

หวังหยวนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ข้าไม่รุกรานใครก่อน เว้นแต่จะถูกทำให้ขุ่นเคือง หากมีใครทำให้ข้าขุ่นเคือง ต่อให้จะเป็นราชาแห่งสวรรค์ ข้าก็ไม่ยอมทนกับนิสัยไม่ดี หากเขาต้องการทำอะไรกับข้า ให้เขาคิดให้รอบคอบ ว่ากล้าที่จะเผชิญกับผลที่ตามมาหรือไม่”

“คุณชายหวังกล้าหาญยิ่งนัก ข้าบอกตามความจริง มาดูกันว่าคุณชายหวังจะสามารถทำอะไรได้บ้าง!”

ฟางฝูต้งกัดฟันกำหมัดแน่น แล้วเดินสะบัดแขนเสื้อจากไป

สายตาของหวังหยวนมืดมน “หยุด!”

ฟางฝูต้งกัดฟัน “เป็นไปได้หรือไม่ว่าคุณชายหวังยังอยากให้ข้าอยู่ต่อ!”

เมื่อมองอาหารบนโต๊ะ หวังหยวนก็โบกมือ “เอาอาหารสุนัขของเจ้าออกไปด้วย!”

“อาหารสุนัข!”

หลังจากเข้าใจความหมายแล้ว ฟางฝูต้งก็หน้าซีด เก็บข้าวของแล้วจากไปขณะกัดฟันกรอด

ในห้อง ต้าหู่และอวี๋เถี่ยซานมองหวังหยวน บรรยากาศดูเคร่งขรึมเล็กน้อย

วังฉงโหลวและหลี่จ้าวหลินก็เดินเข้ามาด้วย ทั้งสองดูโกรธเคือง

วังฉงโหลวด่าเสียงดัง “ให้ตายเถอะ เสือลำบากถูกสุนัขรังแก เจ้าเมืองที่ไร้ประโยชน์นั่นกล้ากลั่นแกล้งท่านอาหยวน!”

หลี่จ้าวหลินเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ขณะกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่าเผยเซียนเจิ้งทุจริตและบิดเบือนกฎหมาย แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะโลภถึงเพียงนี้ ข้าราชการในต้าเย่นั้นทำตัวเน่าเฟะมาก จนข้าเข้าใจว่าเหตุใดท่านอาจารย์ถึงลาออก มันน่าขยะแขยงเกินไปจริง ๆ หากต้องเป็นเจ้าหน้าที่ในราชสำนักเดียวกันกับคนเหล่านี้”

อวี๋เถี่ยซานพูดจากด้านข้าง “คุณชายทั้งสอง หากท่านปฏิเสธพวกเขา พวกเขาจะโจมตีเราแน่นอน ลองคิดดูก่อนว่าจะจัดการอย่างไร!”