บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 541

หวังหยวนยกยิ้มและโบกมือ “รบกวนมากแล้ว ดังนั้นข้าจะให้เจ้าอีกสองก้วน ให้ช่วยไปถามให้ข้าหน่อย!”

ไม่ใช่ว่าเขาลังเลกลัวจะให้เยอะเกินไป แต่ตอนนี้เงินเป็นเพียงตัวเลขสำหรับเขา!

แต่คนจนเหล่านี้ หากให้เงินสองตำลึง พวกเขาก็จะสามารถซื้อข้าวและบะหมี่ได้!

ให้พวกเขาสักสิบหรือยี่สิบตำลึง มันจะไม่ตกไปอยู่ในมือพวกเขา!

“คุณชาย ท่านมีจิตใจดีจริง ๆ ข้าจะช่วยหาบ้านให้ท่านเดี๋ยวนี้!”

เยี่ยโก่วเซิ่งวิ่งจากไป

ฮือฮากันทั้งหมู่บ้าน

ไม่นานหลังจากนั้น ชาวบ้านในชุดมอมแมมกลุ่มหนึ่ง ก็เดินล้อมรอบชายหนุ่มในชุดคลุมยาวเข้ามาหา

เสื้อคลุมสีขาวของชายหนุ่มมีรอยเปื้อนจาง ๆ แต่ก็ยังสะอาดมาก มือและใบหน้าของเขาก็ขาวสะอาด

เยี่ยโก่วเซิ่งแนะนำให้รู้จักกับหวังหยวน “คุณชาย นี่คือพี่เยี่ยเทียน หัวหน้าหมู่บ้านเยี่ยเจียของเรา เขาเป็นบัณฑิตที่มีชื่อเสียง และเป็นเจ้าของที่ดินรายใหญ่ในหมู่บ้านของเรา ครอบครัวมีที่ดินห้าร้อยหมู่ แต่เขาเมตตาพวกเรายิ่งนัก เพราะคิดราคาค่าเช่าแค่ร้อยละยี่สิบเท่านั้น!”

“น้องเยี่ยช่างเมตตานัก!”

หวังหยวนกำประสานมือแล้วเอ่ยชมอย่างจริงใจ “ข้า หวังหยวน มาจากเมืองฝู จะไปทำธุรกิจในเมือง!”

เจ้าของที่ดินมักเรียกเก็บค่าเช่าร้อยละเจ็ดสิบถึงแปดสิบของค่าเช่า ในขณะที่ผู้ที่ใจดีจะเก็บร้อยละสี่สิบถึงห้าสิบของค่าเช่า

เก็บค่าเช่าร้อยละยี่สิบของค่าเช่า ถือเป็นคนที่มีหัวใจดั่งพระโพธิสัตว์ในยุคนี้!

เพราะเจ้าของที่ดินก็ต้องจ่ายค่าเช่าด้วย!

“พี่หยวนยกย่องมากเกินไปแล้ว เรื่องภาษีนั้นหนักมาก แม้ว่าข้าจะคิดค่าเช่าร้อยละยี่สิบ ชาวบ้านก็แทบจะอยู่กันไม่ได้แล้ว”

เยี่ยเทียนประสานมือกลับ แล้วยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นก้มศีรษะทักทาย “ในนามของชาวบ้าน ข้าอยากจะขอบคุณพี่หยวนสำหรับความมีน้ำใจของท่าน บ้านในชนบทไม่คุ้มกับเงินสองก้วนเลย!”

หวังหยวนโบกมือ ไม่พูดถึงเรื่องราคาอีก!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน