บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 547

“อ๊าก...”

หลังจากนั้นไม่นาน ชาวบ้านสติแตกวิ่งเข้ามาก็ล้มลงกับพื้นทีละคน

ชาวบ้านมองหวังหยวนด้วยความกลัว หลายคนถือไม้ แต่ไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า

“ข้าได้พบกับโก่วเซิ่ง รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงย้อนกลับมาดู!”

หวังหยวนมองไปรอบ ๆ “หากข้าฆ่าคนจริง ๆ เหตุใดข้าถึงกลับมาล่ะ?”

“...”

ชาวบ้านหลายคนตกตะลึงไปชั่วขณะกับคำถามนี้ คนที่ฆ่าคนมักจะต้องการหนีไปให้ไกลที่สุด

หวังหยวนเดินเข้าไปในบ้านตระกูลเยี่ย โดยมีต้าหู่และอวี๋เถี่ยซานตามเข้าไป!

ชาวบ้านหลายคนตามมาติด ๆ!

เยี่ยเทียนนอนตายตาไม่หลับอยู่ใต้ชายคาโดย มีกองเลือดสีแดงฉานอยู่ใต้ตัวเขา มีหลุมเลือดอยู่บริเวณหัวใจ ข้างศพเขามีคำว่า “หยวน” เขียนด้วยเลือดอยู่ด้วย

“นายท่าน นี่เป็นบาดแผลที่เกิดจากหน้าไม้ จากนั้นก็ใช้แทงซ้ำ มันเป็นดาบหางวัวที่ใช้ทำลายร่องรอยของลูกธนูจากหน้าไม้!”

เมื่อเห็นหลุมเลือดนั้น อวี๋เถี่ยซานผู้มีประสบการณ์ก็เตือนเขาทันที!

“พี่เยี่ย ข้าเป็นคนทำให้เจ้าเดือดร้อน!”

หวังหยวนคุกเข่าลงปิดตาให้เยี่ยเทียน “ข้าจะล้างแค้นให้เจ้า ไม่ว่าใครอยู่เบื้องหลัง ข้าจะให้มันชดใช้ด้วยเลือด”

“นายท่านอย่าโทษตัวเองมากเกินไปเลยขอรับ แม้ว่าเราจะไม่ได้พักค้างคืน แต่เขาก็อาจจะไม่สามารถหลีกหนีภัยครั้งนี้ได้”

อวี๋เถี่ยซานแนะนำ “คนเหล่านั้นแค่พยายามหาข้ออ้างมาใส่ร้ายท่าน แม้ว่าท่านจะผ่านหมู่บ้านนี้ไป พวกเขาก็จะสร้างความยุ่งยากอยู่ดีขอรับ!”

หวังหยวนหันกลับมาเงียบ ๆ!

ข้างกายเขา โก่วหวาถูกดาบฟันหัว ขณะนี้เขานอนจมกองเลือด

เสื้อคลุมตัวใหญ่ของต้าหู่ ถูกนำมาคลุมร่างของโก่วหวา หวังหยวนหลับตาลงตัวสั่นสะท้าน “โก่วหวา อาหยวนขอโทษนะ!”

เขาโกรธแค้นมาก ท่าทางสดใสน่ารักของเด็กน้อยโก่วหวา เพิ่งปรากฏต่อหน้าต่อตาเขาเมื่อวานนี้เอง!

เด็กเล็กขนาดนี้ ยังกล้าลงมือทำไปได้อย่างไร!