บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 546

เฮ้อ!

สามลี้จากหมู่บ้านเยี่ยเจีย หวังหยวนเปิดหน้าต่างรถม้า มองออกไปข้างนอกพลางถอนหายใจยาว!

ต้าหู่ที่กำลังขับรถม้าอยู่ประหลาดใจ “พี่หยวน ไม่สบายหรือเปล่า มีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้า!”

“เปล่า ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มักจะรู้สึกไม่สบายใจมาก!”

หวังหยวนขมวดคิ้วพูด ยิ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านเยี่ยเจียมากเท่าไหร่ ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

พูดจบ รถม้าข้างหน้าก็หยุดกะทันหัน แล้วอวี๋เถี่ยซานก็ตะโกน “ใคร!”

“ข้าเอง โก่วเซิ่ง พวก พวกท่านคือขบวนรถม้าของคุณชายหยวนใช่หรือไม่!”

ท่ามกลางหมอกหนาทึบเบื้องหน้า มีร่างผอมบางที่กำลังตัวสั่นเทาปรากฏขึ้น

หวังหยวนเปิดประตูรถม้า แล้วกระโดดออกไป เมื่อเขามาถึงหน้าขบวนรถม้า เขาก็เห็นโก่วเซิ่งที่มีใบหน้าซีดเซียวและตัวสั่น เขาจึงหยิบเสื้อคลุมตัวใหญ่มาสวมให้ แล้วขมวดคิ้วถามว่า “โก่วเซิ่ง เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?”

“คุณชายหยวน เมื่อคืนนี้มีเจ้าหน้าที่บางคนเข้ามาในหมู่บ้าน…”

ร่างกายของเขาอุ่นขึ้นเล็กน้อย เมื่อได้สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่ โก่วเซิ่งพูดตะกุกตะกัก เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

เขาต้องการแจ้งหวังหยวนเมื่อคืนนี้ แต่เจ้าหน้าที่สองคนล้อมเขาไว้ เขาจึงต้องหันหลังวิ่งหนีออกไปนอกหมู่บ้าน

เขาถูกเจ้าหน้าที่สองคนไล่ล่ามานาน เขาวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก ซ่อนตัวด้วยความกลัวมาจนถึงตอนนี้

เมื่อทุกคนในกลุ่มได้ยินสิ่งที่โก่วเซิ่งพูด ต่างก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ สีหน้าเปลี่ยนไปกันหมด

ข้าราชการกลุ่มหนึ่งซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้าน ถามเกี่ยวกับสถานการณ์ครอบครัวของเยี่ยเทียน และพยายามเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วย!

นี่มันผิดปกติมาก!

“ยี่สิบคนมาก่อน นำดาบและโล่ติดตัวไปด้วย ตามข้ากลับไปดูที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย ส่วนคนอื่น ๆ คอยดูแลรถม้า!”

ใบหน้าของหวังหยวนซีดลง เขากลับไปที่รถม้า แล้วหยิบกล่องออกมาสองกล่อง กล่องใหญ่หนึ่งกล่อง เล็กหนึ่งกล่อง ยัดลงในกระเป๋าม้า จากนั้นดึงโก่วเซิ่งขึ้นนั่งบนหลังม้า แล้วมุ่งหน้ากลับไปที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย!

ต้าหู่และอวี๋เถี่ยซานตามหลังอย่างใกล้ชิด โดยมีทหารผ่านศึกเกราะทมิฬบนหลังม้าตามมาด้วย!

ไม่นาน คนจากหมู่บ้านต้าหวังก็มาถึง

ทันทีที่เข้าไปในหมู่บ้าน ก็ได้ยินเสียงสะอื้นไห้ ยิ่งเข้าไปใกล้ ยิ่งเสียงดังขึ้น