บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 545

หวังหยวนพยักหน้า แล้วเริ่มฝึกจวงกงต่อ เพื่อเสริมสร้างกล้ามเนื้อและกระดูกของเขา

รุ่งสาง ทั้งกลุ่มกินอาหารเช้า บรรจุน้ำใส่กระบอก แล้วออกเดินทาง

“พี่หยวน เช้านี้หมอกหนาทึบนัก ไม่น่าต้องรีบเดินทางเลย!”

เยี่ยเทียนตื่นมาพบเขา ข้างกายเขาก็มีเยี่ยโก่วหวา และภรรยาสาวแสนสวยของเขา!

หวังหยวนประสานมือแน่น แล้วพูดว่า “สินค้าชุดนี้ต้องรีบนำไปส่งด่วน ข้าอยากจะส่งมันไปโจวเฉิงให้เร็วที่สุด!”

ปกติกลุ่มรถม้าเกือบจะเหมือนกัน คือเริ่มออกเดินทางแล้วในเวลานี้

วันนี้เช้ากว่านั้นเล็กน้อย!

เยี่ยเทียนถอนหายใจแล้วพูดว่า “ท่านกับข้าเจอกันครั้งแรก ก็รู้สึกสนิทเหมือนเป็นเพื่อนเก่า หากท่านไม่ได้ยุ่งกับธุรกิจ ข้าอยากจะให้ท่านอยู่ที่นี่ต่อไปอีกสักพัก!”

หญิงสาวสวยข้างเขาพยักหน้า หายากที่สามีจะรู้สึกสนิทเหมือนเป็นเพื่อนเก่ากับคนอื่นเช่นนี้!

โก่วหวาจับมือหวังหยวน แล้วเงยหน้าขึ้น “ท่านอาหยวน น้ำตาลคริสตัลที่ท่านให้มา หวานอร่อยเหลือเกินขอรับ เมื่อท่านกลับมาจากโจวเฉิงแล้ว ท่านต้องกลับมาบ้านข้านะขอรับ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หวังหยวนอุ้มโก่วหวา แล้วหัวเราะ “เจ้าอยากเจออาหรืออยากกินน้ำตาลคริสตัล!”

โก่วหวาน้ำลายไหล แล้วพูดด้วยสีหน้าเขินอาย “ข้าอยากเจอท่านอาหยวน และข้าก็อยากกินน้ำตาลคริสตัลด้วย!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เด็กน้อยเจ้าเล่ห์!”

หลังจากลูบหัวเด็กน้อยแล้ว หวังหยวนก็วางเขาลง แล้วโบกมือก่อนขึ้นรถม้า “พี่เยี่ย แล้วพบกันใหม่!”

“อีกเดือนหนึ่งเจอกัน!”

เยี่ยเทียนประสานมือทำความเคารพ หญิงสาวหน้าสวยก็ยืนส่งอยู่ด้านข้าง ส่วนเด็กน้อยโก่วหวาก็โบกแขนเล็ก ๆ ของเขาอย่างแรง!

ขบวนรถม้าสิบคันแล่นออกจากหมู่บ้าน!

หวังหยวนขมวดคิ้วขณะนั่งอยู่ในรถม้า ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เขาเดินทาง แต่เขาไม่สามารถเข้าใจเหตุผลได้!

ในหมู่บ้าน บ้านของเยี่ยเอ้อผี

เฉียวคุน หัวหน้าผู้ตรวจการหล่งหนาน กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เด็กหนุ่มสกุลหวังกับคนของเขาไปแล้วหรือ?”

เจ้าหน้าที่รายงานว่า “ออกไปแล้วขอรับ!”

เฉียวคุนคว้าดาบที่เอวแล้วยืนขึ้น “ไปบ้านเยี่ยเทียนกันเถอะ ทำตามแผน!”

“แผนหรือ?”

หลี่ฉางและเยี่ยเอ้อผีขนหัวลุก ไม่รู้ว่าคนเลวเหล่านี้วางแผนจะทำอะไร!

เจ้าหน้าที่กระซิบ “ผู้ตรวจการคุน เด็กคนเมื่อวานยังจับไม่ได้เลยขอรับ!”

“ไม่เป็นอะไร เราจะจัดการมันทีหลัง!”

เฉียวคุนโบกมืออย่างไร้ความรู้สึก เหลือบมองเยี่ยเอ้อผี แล้วพูดว่า “เจ้าตามข้ามา!”