บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 573

ผั้วะ!

เขาต่อยเข้าเบ้าตาซ้ายเผยเซียนเจิ้งอย่างแรง วังไห่เทียนด่าเสียงดังลั่น: "เชื่อก็โง่แล้ว การพิจารณาคดีงี่เง่าพรรค์นี้ เจ้าทำท่าทีลับ ๆ ล่อ ๆ คิดจะทำอะไรกันแน่? เจ้าจะใส่ร้ายยัดข้อหาให้เขา ให้เขารับผิดใช่ไหม?”

ทุกคนในที่นี้ทั้งหมดต่างตกใจ!

ไม่มีใครคาดคิดว่าวังไห่เทียนจะชกหน้าผู้พิพากษาจริง ๆ

แต่อารมณ์ของท่านไห่เทียนตอนนี้พอคิดดูแล้วก็ไม่แปลก!

เผยเซียนเจิ้งถลึงตาด้วยความโกรธ: "เจ้า เจ้ากล้าชกข้า ข้าเป็นผู้พิพากษาศาล เป็นหน้าตาของศาล... โอ๊ย!"

ผั้วะ!

อีกหมัดเข้าที่ตาขวาของเขา วังไห่เทียนก็ด่าไปเหยียดหยาม: "ไอคนปลิ้นปล่อนอย่างเจ้า ใช้อำนาจรังแกผู้อื่น ใช้กฎหมายผิด ๆ เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว อย่างเจ้าไม่คู่ควรเป็นพิพากษาศาลหรอก วันนี้ข้าเป็นตัวแทนความยุติธรรมของศาล สั่งสอนบทเรียนให้กับขุนนางชั่วช้าอย่างเจ้าเอง!”

ชกไปสองทีไม่พอหรอก ดังนั้นวังไห่เทียนจึงยกเท้าขึ้นถีบเผยเซียนเจิ้งอีกที

“หนูโสโครกกัดกินชาติบ้านเมือง จะเก็บไว้ทำไม? กระทืบมันให้ตายไปเลย!”

เหล่าถงเซินและบัณฑิตซิ่วไฉ่บางคนตื่นเต้นมากจนอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือด้วย

หนูโสโครกกัดกินชาติบ้านเมือง กล้าใส่ร้ายท่านหมิงถัน ไว้ชีวิตไม่ได้เด็ดขาด!

ยิ่งไปกว่านั้น ท่านไห่เทียนลงมือไปแล้วด้วย!

"ท่านอาจารย์..."

เหยาฝูไห่, หลี่จ้าวหลิน, เสวี่ยเมิ่งหลงไปดึงวังไห่เทียนออก ถือโอกาสนี้ร่วมกระทืบด้วย

“โอ้ย อย่าตีอีกเลยสหาย อย่าตีอีกเลย เราไม่มีความแค้นต่อกัน เจ้าอย่าถูกผู้อื่นหลอกจนทำร้ายผู้พิพากษาศาลแบบนี้เลย!”

เผยเซียนเจิ้งเอามือกุมหัว ขดตัวเป็นกุ้ง ไม่ให้โดนจุดสำคัญของร่างกาย เขาร้องขอความเมตตาอยู่พักหนึ่ง แต่ก็เปล่าประโยชน์ เขาจึงตะโกนออกมาว่า "เผยเหวิน เผยหวู่ เจ้าไปตายอยู่ที่ไหน!" เจ้าหน้าที่ศาลอยู่ที่ไหน ยังไม่มาปกป้องข้าอีก!”

เผยเหวิน เผยหวู่อยากยื่นมือมาช่วยนานแล้ว แต่พวกเขาก็ถูกบัณฑิตหลายคนขวางไว้!

เจ้าหน้าที่ศาลก็อยากจะช่วยเช่นกัน แต่เมื่อพวกเขาเห็นสายตาหลี่จ้าวหลินทิ่มแทง มีคนมากมายรุมเผยเซียนเจิ้ง จนพวกเขาเข้าไปไม่ได้ พวกเขาเองไม่กล้าโจมตีบัณฑิตที่มีชื่อเสียงเหล่านี้ด้วย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน