บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 597

“ไม่ว่าเราสองคนจะหย่าหรือไม่ ก็เป็นเรื่องระหว่างข้ากับซื่อหาน ข้าอยากพบซื่อหาน”

เมื่อเจอหน้าภรรยาแล้ว ปัญหาทุกอย่างก็จะคลี่คลาย โดยไม่ต้องเสียเวลาอธิบายมากมาย

“พบ? เหตุใดเจ้าถึงต้องพบหน้านาง? เจ้ามีคุณสมบัติอันใด? ข้าจะบอกให้นะ ซื่อหานหมั้นหมายกับบุตรชายของผู้ตรวจการแล้ว ดังนั้นพวกเจ้าจะไม่มีวันพบกันอีก” ซ่งชิงเหอขมวดคิ้วพร้อมกล่าวออกมา

หวังหยวนเข้าใจว่าตระกูลหลี่ต้องการบีบบังคับและควบคุมภรรยาของตน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหัวเราะเยาะในใจ และไม่กล่าวคำใดอีก

“ในเมื่อตระกูลหลี่ไม่ต้อนรับข้า เช่นนั้นก็ลืมมันไปเสียเถิด”

สิ้นคำ หวังหยวนก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไป

อย่างไรเสีย พวกเขาก็คือครอบครัวของภรรยาของเขา ดังนั้นหวังหยวนจึงไม่อยากล่วงเกินอีกฝ่าย หากเป็นคนอื่นแล้ว เขาคงไม่ปล่อยมันไว้แน่!

ยิ่งกว่านั้น เขาเชื่อมั่นในตัวภรรยาว่านางจะไม่มีวันทอดทิ้งเขา แม้จะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!

“หึ! หากมันกลับมาอีก เจ้าก็อย่าทำให้มันไม่พอใจล่ะ บอกเพียงว่าตระกูลหลี่ไม่ต้อนรับก็พอแล้ว”

ซ่งชิงเหอกล่าว ขณะเดินควงแขนหลี่อีเหนียนเข้าไปในห้องตำรา

“ปล่อยไปเช่นนี้ดีแล้วหรือ?”

หลี่อีเหนียนรู้สึกกังวลเล็กน้อย แม้เขาจะเกลียดชังหวังหยวน แต่เด็กคนนี้มุ่งมั่นเดินทางหลายพันลี้เพื่อมาพบหลี่อีเหนียน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย

ทว่าเมื่อนึกถึงตระกูลหลี่ เขาก็รู้สึกสับสนไม่น้อย

“ท่านช่างมีความคิดไม่สมกับที่เป็นบัณฑิตเลย สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร? องค์ฮ่องเต้ไม่พอพระทัยขุนนางฝ่ายอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย ซึ่งอู๋หลิงและหวังหยวนล้วนเป็นคนของเขา วันหนึ่งหากฝ่าบาทขุ่นเคืองพระทัย สมาชิกตระกูลหลี่ของเราเกือบร้อยคนอาจจะถูกลดตำแหน่งเป็นเพียงสามัญชนก็เป็นได้ เมื่อถึงตอนนั้นมันก็สายไปแล้วที่ท่านจะเสียใจ!”

เมื่อซ่งชิงเหอกล่าวเช่นนั้น หลี่อีเหนียนก็พยักหน้า “เอาล่ะ มันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว...”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน