บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 609

หลี่อีเหนียนยิ้มและพูดว่า “เมื่อครู่เจ้าเจอข้าแต่ไม่เห็นเจ้าเคารพข้าเลย ตอนนี้บรรลุเป้าหมายของเจ้าแล้วกลับสุภาพขึ้นมาทันที”

หวังหยวนส่ายหัว “ไม่ โค้งคำนับนี่มาจากความชื่นชมจากใจจริงของข้า ท่านเป็นพี่ชายที่ดี และสมควรได้รับความเคารพ”

“สำหรับเมื่อครู่นี้ พี่เขย ข้าขอพูดตามตรงนะ…ถึงปากของข้าไม่ได้พูด แต่ข้ายังดูถูกท่านอยู่ในใจอยู่ดี”

ทันใดนั้นหลี่อีเหนียนก็หัวเราะ “เจ้าดูถูกข้าเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า...น่าสนใจจริง ๆ”

หวังหยวนกล่าวอย่างราบเรียบว่า “เหตุผลที่ข้าดูถูกก็เพราะท่านเป็นบุตรชาย เป็นเกียรติและความอับอายของตระกูลหลี่ ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับบุตรหญิงเลย บุรุษอย่างข้าอยากเผชิญโลกกว้าง เหตุใดต้องพึ่งสตรีเล่า?”

หลี่อีเหนียนรู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่า จากนั้นเขาจึงเข้าใจว่าหวังหยวนกำลังคิดอะไรอยู่

เขารู้สึกตกใจในใจ แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะออกมาจากปากของเขา และมักจะทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ

ทว่า...

เขาพูดถูก!

บุรุษควรถือดาบไปรอบ ๆ เหตุใดต้องให้สตรีมารับหน้าแทน?

หลี่อีเหนียนพยักหน้าอย่างหนักแน่นและโค้งคำนับเช่นกัน

“วันนี้ ข้าหลี่อีเหนียนได้รับบทเรียนแล้ว”

หวังหยวนรีบตอบกลับไป “พี่เขยกล่าวเกินไปแล้ว ข้ายังคงเป็นคนเสเพลไม่เอาไหน”

หลี่อีเหนียนไม่ได้พูดอะไรอีก แต่หันหลังกลับและจากไป

หลังจากกลับมา เขามาที่ลานบ้านของน้องสาว และเห็นหลี่ซื่อหานที่นิ่งสงบ หลี่อีเหนียนรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น

“น้องเล็ก เจ้ารู้ทุกเรื่องแล้วใช่หรือไม่?” หลี่ซื่อหานยิ้มและพยักหน้า

หลี่อีเหนียนพูดอีกครั้งว่า “น้องเล็ก ข้าอยากรู้ว่าเหตุใดเจ้าถึงเชื่อในตัวเขามากเช่นนี้?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน