บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 610

หวังหยวนรู้สึกปิติเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับตัวภรรยา ส่วนตระกูลหลี่นั้น ใบหน้าของซ่งชิงเหอน่าเกลียดมาก ในขณะที่หลี่อีเหนียนถอนหายใจ

หวังหยวนไม่มีความตั้งใจที่จะกินข้าวที่ตระกูลหลี่ บวกกับหน้าตาไม่รับแขกของซ่งชิงเหอ หลี่อีเหนียนจึงไม่ได้จัดงานเลี้ยงให้กับหวังหยวน

ยิ่งไปกว่านั้น เขามีแผนการของเขาในตอนนี้

“หวังหยวน ในเมื่อเจ้าได้รับตัวน้องเล็กแล้ว จากนี้ไป จะไม่มีความขุ่นเคืองระหว่างตระกูลหลี่ของข้าและตระกูลหวังของเจ้าอีก”

“น้องเล็ก ในเมื่อเจ้าเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลหวัง เจ้ามีชีวิตเพื่อตระกูลหวัง และตายไปก็เป็นผีของตระกูลหวัง เจ้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับตระกูลหลี่ของเรา”

หลี่อีเหนียนหน้านิ่ง หลังจากพูดเช่นนี้ หลี่ซื่อหานก็ตกตะลึง

“พี่ใหญ่...ท่าน...ท่านพูดอะไร”

หลี่อีเหนียนไม่พูดอะไรต่อ แต่โบกมือให้หวังหยวนและคนอื่น ๆ ออกไปทันที

หลี่ซื่อหานเสียใจมาก แต่หวังหยวนกลับถอนหายใจและเข้าใจเหตุผล

หลังจากพาภรรยากลับไปถึงบ้าน และเห็นนางทุกข์ใจมาก หวังหยวนจึงพูดว่า “น้องหญิง เจ้าไม่จำเป็นต้องเสียใจเกินไป อันที่จริง พี่ชายของเจ้าแค่แสดงต่อหน้าผู้อื่นเท่านั้น”

หลี่ซื่อหานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“หมายความว่าอย่างไร?”

หวังหยวนยิ้มและโอบกอดหลี่ซื่อหานไว้ในอ้อมแขน เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พี่ใหญ่ของเจ้ารักและเอ็นดูเจ้าเช่นนี้ เจ้าคงรู้ดีว่าคำพูดของเขามีความหมายที่ลึกซึ้ง เจ้าฉลาดเช่นนี้ คงจะเข้าใจอะไรบางอย่างใช่หรือไม่?”

หลังจากได้ยินคำพูดของหวังหยวน หลี่ซือหานก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านหมายถึงพี่ใหญ่จงใจพูดสิ่งนี้ก็เพื่อ...ขีดเส้นแบ่งชัดเจนกับเรา และคิดที่จะตัดสัมพันธ์ไม่ให้คนของตระกูลหลี่นึกถึง ยิ่งกว่านั้น คือล้มเลิกความคิดที่จะให้ข้าแต่งงานกับบุตรชายของผู้ตรวจราชการมณฑลหรือ?”

หวังหยวนเกาจมูกเล็ก ๆ น่ารักของนาง “มีเหตุผลนี้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน