บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 611

หลี่ซื่อหานเอ่ยพูดทันที และคำพูดของนางไม่มีความไม่พอใจสักนิด ซึ่งทำให้หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจ

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าหมายถึงอะไร?” หวังหยวนอดไม่ได้ที่จะถาม

หลี่ซื่อหานยิ้มและพูดว่า “ข้าเดาน่ะเจ้าค่ะ”

“แล้วเจ้า...ไม่โกรธเหรอ?” หวังหยวนถามอีกครั้ง

“ไม่โกรธ ข้าเข้าใจหลักการจริยธรรมของมนุษย์ แน่นอนว่าข้าไม่ใส่ใจ ยิ่งกว่านั้นท่านจะต้องรับอนุในไม่ช้าก็เร็ว หากว่าข้าไม่ยอมรับ ข้าคงจะทำตัวไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่”

“นอกจากนี้ ข้ารู้ว่าท่านมีข้าอยู่ในใจ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว มนุษย์...ไม่ควรโลภเกินไป”

หลี่ซื่อหานพูดอย่างเคร่งขรึม ซึ่งทำให้หวังหยวนมีความสุขมาก แม้ว่าเขาจะรู้สึกไร้เหตุผล ท้ายที่สุดแล้วเขาได้รับการศึกษาจากอีกโลกหนึ่งที่มีคู่สมรสคนเดียว ดังนั้นเมื่อมีภรรยาแล้ว และมีความรู้สึกต่อสตรีคนอื่นอีก เขามักจะรู้สึกไม่สบายใจเสมอ

แต่หลังจากคำพูดของหลี่ซื่อหาน หวังหยวนก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่พวกเขาไขว่คว้า คือในใจของสามีมีพวกนางอยู่หรือไม่ และนั่นก็เพียงพอแล้ว

“น้องหญิง เจ้าสบายใจได้ ชั่วชีวิตนี้ข้ายอมทรยศต่อทุกคนในโลกนี้ แต่ข้าจะไม่ทรยศเจ้า!”

คำพูดของหวังหยวนทำให้หลี่ซื่อหานซาบซึ้งใจยิ่งขึ้น

“ไม่...ท่านพี่โปรดอย่าเอ่ยเช่นนี้ สามารถชนะใจสามีได้ ชีวิตของซื่อหานก็คุ้มค่าแล้ว…”

ทั้งสองคนต่างพบเจออุปสรรคและพรากจากกันมานานแล้ว ไฟที่โหมกระหน่ำกำลังจะปะทุขึ้น

“ท่านพี่ ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน...”

หลี่ซื่อหานประท้วงด้วยเสียงต่ำ แต่น่าเสียดายที่หวังหยวนไม่ใส่ใจ เมื่อเห็นว่าข้อจำกัดถูกทำลายต่อหน้า ใครจะนึกถึงว่าเสียงของต้าหู่ดังมาจากภายนอก

“พี่หยวน มีจดหมายเชิญมาขอรับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน