บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 620

เฉิงเหลียววางหนังสือในมือลง แล้วมองเฉิงอู๋จี้ลูกชายของเขา

“ลูกเอ๋ย แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักหวังหยวนมากนัก แต่ข้าก็ยังรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา”

“ไม่ต้องพูดถึงเสนาธิการฝ่ายขวา หากว่ากันแล้ว หวังหยวนก็มีความสามารถมาก ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่กลัวเขาได้อย่างไร”

เฉิงอู๋จี้สูดหายใจเข้าลึก และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ท่านพ่อ เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า สิ่งที่อู๋หลิงพูดเกี่ยวกับข้าศึกชาวหวงที่ถูกตีแตก หวังหยวนคือผู้ที่คิดแผนการนี้อยู่เบื้องหลังจริง ๆ งั้นหรือ"

เฉิงเหลียวพยักหน้า “เรื่องนี้น่าเป็นเรื่องจริง บุคคลที่มีความสามารถยอดเยี่ยม เสนาธิการฝ่ายขวาเองก็อยากจะรับเขาไปเป็นลูกน้องด้วย”

“แต่คนคนนี้...ดูเหมือนจะเป็นคนคนละแบบกับเสนาธิการฝ่ายขวา และคนอื่น ๆ จึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ดังนั้น... คนแบบนี้เป็นมิตรไม่ได้ อย่าได้ทำให้เป็นศัตรูกันเด็ดขาด”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉิงอู๋จี้ก็รีบพูดว่า "ท่านพ่อ เราควรทำอย่างไรดี? ฆ่าเขาเลยดีไหม?"

“ฆ่า? เจ้าคิดว่าเขาฆ่าง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ทั้งเทือกเขาชิงหลง ค่ายต้าเฟิง ไอหมอนี้เหมือนเดินในที่ราบไม่มีผิด”

“แล้วเจ้าลืมเรื่องเผยเซียนเจิ้งไปแล้วหรือไง? เขาตกในสภาพนั้นได้ยังไง?”

เฉิงเหลียวหรี่ตาลงและอดสั่นสะท้านอยู่ในใจ เขาเป็นนักวิชาการชุดขาว แต่จริง ๆ แล้วเขาลงมือเช่นนั้นได้!

“นอกจากนี้ แม้ว่าวังฉงโหลวจะไม่ได้รับความสนใจจากราชสำนัก และออกจะรังเกียจด้วยซ้ำ แต่เจ้ารู้ไหมว่าเขามีชื่อเสียงในยุทธภพแค่ไหน”

“คนพวกนั้นแม้ไม่เกี่ยวข้องกับราชสำนัก แต่ล้วนเป็นเพื่อนของเขา วังไห่เทียนที่ติดตามแม่ทัพใหญ่มู่ในตอนนั้น ก็ยิ่งมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก รู้ไหมตอนนี้มีคนชื่นชมแม่ทัพใหญ่มู่กี่ตั้งเท่าไหร่?”

เฉิงเหลียวที่พูดเองก็อดไม่ได้ที่จะกังวล

เขาเป็นเพียงคนแก่ที่ไม่ได้รับการยกย่องจากราชสำนัก แต่มันยากเกินไปที่จะจัดการพวกเขาออกไปให้พ้นทาง!

“พูดตามตรง การต่อสู้กับคนที่มีเสนาธิการฝ่ายซ้ายจากราชสำนักที่พยายามปกป้องเขาสุดความสามารถ และคนจากยุทธภพที่ติดตามเขารับใช้แบบแลกชีวิตได้ ข้าไม่อยากสู้ด้วยเลยจริง ๆ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน