บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 619

แม้ว่าหวังหยวนจะพูดแบบนี้ แต่วังฉงโหลวก็ยังโทษตัวเองอยู่

“มันคงจะดีกว่าถ้าเมื่อคืน... ข้า... ข้าไม่ได้พูดคำพวกนั้นออกมา”

เมื่อหวังหยวนเห็นวังฉงโหลวเป็นเช่นนี้ เขาก็ส่ายหน้าทันที "ฉงโหลว ที่เจ้าพูดมันผิดนะ!"

“ที่พูดมาไม่ผิด ทำไมต้องยอมรับผิด ที่ผิดคือราชสำนัก ที่ผิดคือยุคสมัยนี้ต่างหาก”

“อาหยวนจะบอกเจ้าวันนี้ว่าอย่าฝืนใจตัวเองอยู่ตลอดเวลา ลุงรองของเจ้าเป็นเปิดเผยไม่มีเล่ห์เหลี่ยม แม้ในสถานการณ์เช่นนี้ ก็ไม่เคยพูดออกมาจากจิตสำนึกเลย”

“ในโลกนี้ เป็นเพราะมีการโกหกมากมายเกินไป จึงทำให้ผู้คนตกอยู่ในความเสื่อมทราม”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ วังฉงโหลวก็รู้สึกราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า

เดิมทีเขาคิดว่าหวังหยวนจะโกรธเขา เพราะคำพูดเมามายเมื่อคืนนี้จึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย

แต่ไม่คิดว่าอาหยวนจะใจดีขนาดนี้ ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังให้กำลังใจตัวเองด้วย

ไม่น่าแปลกใจที่ลุงรองจะให้ความเคารพอาหยวนมาก ตอนนี้เขายิ่งชื่นชมเขามากยิ่งขึ้นไปอีก!

“ข้าทราบแล้วขอรับ อาหยวน”

วังฉงโหลวพยักหน้าอย่างแรง

ในตอนนี้ หวังหยวนถามออกมาอย่างสงสัย "เรื่องการหมั้น เป็นมาอย่างไรกันแน่?"

“ข้าไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน”

วังฉงโหลวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตอนที่ลุงรองของข้ายังปลอมตัวอยู่ เขาได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลซุน เราจึงหมั้นกันด้วยเหตุนี้"

“ลุงรองของข้าไม่มีลูก ดังนั้นแล้วเรื่องหมั้นหมายจึงมาตกอยู่ข้า อันที่จริงลุงรองแค่อยากตอบแทนบุณคุณ นายท่านใหญ่ตระกูลซุนยังไม่เสียชีวิตในตอนนั้น”

“ตอนนี้เขาไม่มีชีวิตอยู่แล้ว จึงไม่เป็นแบบนี้อีกต่อไป นายท่านใหญ่คนนั้นเป็นคนฉลาดมีเหตุผล”

“ส่วนลุงรองของข้าหลังจากถูกลดตำแหน่ง ความสัมพันธ์ของข้ากับตระกูลซุนก็ค่อย ๆ แย่ลง แต่อย่างไรก็ตาม ลุงรองก็รักษาสัญญาของเขาเสมอ สัญญาการแต่งงานกับตระกูลซุนก็ไม่ลืม นั่นคือเหตุผลที่ข้ามาที่นี่…”

“ก็แค่...เฮ้อ...”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน