บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 631

เฉิงอู๋จี้ส่ายหน้า ไม่ว่าอย่างไร บทกวีนี้ก็จะเผยแพร่ในวันพรุ่งนี้ และราชสำนักก็จะรู้เรื่องนี้แน่นอน!

“ท่านพ่อ เราไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องนี้ เมื่อฝ่าบาททรงทราบ ย่อมไม่ปล่อยเขาไป!”

เฉิงเหลียวพยักหน้า “หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น…”

ในวันรุ่งขึ้น บทกวีนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วเฉิงโจวแล้ว และหลายคนก็รู้เรื่องนี้!

บัดนี้ในห้องตำราหลวงของพระราชวังต้าเย่ ฮ่องเต้ซิงหลงก็เห็นบทกวีนี้ด้วย

นี่มัน...

ใบหน้าของเขาบึ้งตึงยิ่งนัก

“ฝ่าบาท หวังหยวนผู้นี้เต็มไปด้วยคำตำหนิ ไม่เคารพต่อราชสำนัก ไม่อาจเพิกเฉยต่อเขาได้ กระหม่อมขอแนะนำให้ตัดศีรษะเขาในที่สาธารณะทันทีพ่ะย่ะค่ะ!”

สือเหยาเฉียน เจ้ากระทรวงกรมโยธาธิการพูดทันที ในขณะนี้เจ้ากรมทั้งหกอยู่ที่นี่ เช่นเดียวกับเสนาบดีฝ่ายซ้ายและเสนาบดีฝ่ายขวา

ใบหน้าของเสนาบดีฝ่ายซ้ายก็บึ้งตึงเช่นกัน!

พวกเขาคิดว่าหวังหยวนเป็นคนที่เก่งกาจ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเขียนบทกวีเช่นนี้จริง ๆ!

“ถูกต้องแล้ว ฝ่าบาท คนผู้นี้ดูหมิ่นราชสำนักมาก จนเราไม่อาจเพิกเฉยต่อเขาได้พ่ะย่ะค่ะ”

เสนาบดีฝ่ายขวาพูดทันที

ฮ่องเต้ซิงหลงเหลือบมองเสนาบดีฝ่ายซ้ายและคนอื่น ๆ เมื่อเห็นว่าพวกเขาเงียบ ก็พูดว่า “เสนาบดีฝ่ายซ้าย มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่”

หยางเฟิ่งกั๋ว เสนาบดีฝ่ายซ้ายกล่าวด้วยความเคารพทันที “ฝ่าบาท บทกวีของหวังหยวนดูเหมือนจะบังอาจ แต่กระหม่อมรู้สึกว่านี่เป็นวิธีแสดงเจตจำนงอย่างหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ”

“โอ้?”

ฮ่องเต้ซิงหลงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ “เจตจำนงอะไร? ต้องการสื่ออะไร?”

จากนั้นหยางเฟิ่งกั๋วก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกล่าวว่า “ฝ่าบาท หวังหยวนมีค่อนข้างมีพรสวรรค์มาก หากคนเช่นเขาไม่ได้รับการชื่นชมจากราชสำนัก เขาย่อมน้อยใจ เกรงว่า... บทกวีของเขาจะมีคนเห็นมากมาย คนพวกนี้... อาจจะเป็นเหมือนเขา ซึ่งเป็นปลุกระดมพวกเขา…”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน