บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 633

ดังนั้นจึงต้องการใช้วิธีนี้เพื่อทำให้เขาขายหน้า

แต่หวังหยวนไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่สนใจสถานะระดับนี้!

ไม่ว่าเขาจะต้องการมอบตำแหน่งอะไรให้ก็ตาม หวังหยวนจะไม่ดำรงตำแหน่งนั้น และจะทำข้อตกลงกับเฉิงเหลียว

ยิ่งไปกว่านั้น ข้าราชการชั้นล่างระดับเก้าเช่นนี้มีก็เหมือนไม่มี เพราะคนทำหน้าที่คือผู้ตรวจราชการมณฑล ต่อให้หวังหยวนจะนอนอาบแดดทุกวัน ฮ่องเต้ก็ไม่รู้ ตราบใดที่เฉิงเหลียวไม่ว่าอะไร คนอื่นก็ไม่สามารถควบคุมเขาได้

ด้วยวิธีนี้ จึงเป็นความคิดที่ดีที่จะแสดงความปรารถนาดีต่อเฉิงเหลียว

พูดตามตรง หวังหยวนและเฉิงเหลียวไม่มีความแค้นใด ๆ กันเลย และหวังหยวนก็ไม่ต้องการสร้างศัตรู แทนที่จะแอบต่อสู้กัน จะดีกว่าถ้าเปลี่ยนศัตรูให้เป็นมิตร

เพราะโลกนี้เป็นของฮ่องเต้ พวกเขาอยู่สูงในท้องฟ้า สวรรค์สูงฮ่องเต้ห่างไกล เกี่ยวอะไรกับพวกเขา?

ไม่ต้องพูดถึงว่าหวังหยวนเดินทางข้ามเวลามา เขาไม่ได้มาจากโลกนี้ เขาจึงไม่สนใจราชสำนักของโลกนี้ เขาไม่อาจคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้อย่างจงรักภักดีได้

ถึงแม้จะไม่ใช่ แต่ด้วยอุปนิสัยของเขา เขาไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมราชสำนัก และถูกบังคับให้เดินบนแผ่นน้ำแข็งบาง ๆ ไปตลอดชีวิต

อย่างนี้ราชสำนักก็จะโล่งใจหรือ?

เฉิงเหลียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และตระหนักได้ว่าหวังหยวนน่ากลัวเพียงใด!

วิธีนี้เขายังคิดไม่ได้เลย!

วิธีทุจริตและผิดจรรยาบรรณเช่นนี้ หากไม่ระวังหัวคงร่วงลงบนพื้น เด็กคนนี้กล้าหาญนัก!

พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะสถานะของเขา เฉิงเหลียวก็อยากคุยกับหวังหยวนอย่างลึกซึ้ง และเป็นมิตรกันจริง ๆ

น่าเสียดาย ด้วยสถานะของเขาที่นี่ แม้ว่าเขาจะชื่นชม แต่เขาทำได้เพียงอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น

“ข้าเข้าใจแล้ว หวังหยวน มีแค่เจ้ากับข้าที่รู้เรื่องนี้”

เฉิงเหลียวพยักหน้า แล้วพูดตามตรง

“ขอบคุณใต้เท้าเฉิง!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน