บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 647

พูดจบ หวังหยวนมองฟ่านซือเซวียนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“คุณชายฟ่าน ขอแสดงความเสียใจด้วย... ไม่สิ โชคดีที่แค่เสียเงินทองไป แต่ยังรักษาชีวิตไว้ได้ ถือเป็นบุญ…”

หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มพลางโบกมือ

ใบหน้าของฟ่านซือเซวียนบูดบึ้งสุดขีด โมโหมาก!

“หวังหยวน เจ้าจะมากินเลี้ยงอยู่ตรงนี้อีกหรือ?”

“เหตุใดจะไม่ได้ล่ะ? ตอนที่ข้าได้ยินว่าคุณชายฟ่านประสบโชคร้าย และแสดงละครที่ยอดเยี่ยม ข้าก็มีความสุขจริง ๆ เลยอยากจะดื่มอีกสักสองจอก!”

จู่ ๆ หวังหยวนก็หัวเราะ หลังจากพูดเช่นนี้ ฟ่านซือเซวียนก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก!

“ฮึ่ม หวังหยวน อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าใครขโมยทองคำนี้ไป ตอนนี้รถม้าเหล่านั้นจอดอยู่ในตรอก และไม่มีร่องรอยของทองคำเหลืออยู่ แต่มีรถม้าสองคันอยู่นอกลานบ้านของเจ้า คนที่ขโมยทองไปต้องเป็นเจ้าแน่นอน!”

“ตอนนี้ข้าต้องค้นบ้านของเจ้า!”

ฟ่านซือเซวียนตะโกนด้วยความโกรธทันที คนหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขา ก็จ้องมองมาอย่างกระตือรือร้นเช่นกัน

หวังหยวนไม่สนใจเลย แต่ถามว่า “ข้าขอถามได้หรือไม่ ตำแหน่งของคุณชายฟ่านคืออะไร? มีตำแหน่งอะไรในราชสำนัก?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟ่านซือเซวียนก็ย่อมเข้าใจ ว่าหวังหยวนต้องการเดิมพันกับเขา!

เขาไม่มีตำแหน่งอย่างทางการในราชสำนัก และไม่มีอำนาจเท่าหวังหยวน ผู้เป็นข้าราชการชั้นผู้น้อยระดับเก้า ตำแหน่งหัวหน้านายทะเบียน ดังนั้นเขาจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะตรวจค้นบ้านของหวังหยวน

“อะไร เจ้าไม่กล้าหรือ? นั่นหมายความว่าเจ้ามีพิรุธ!”

ฟ่านซือเซวียนตะโกนด้วยความโกรธทันที แต่หวังหยวนที่ได้ยินดังนั้นไม่สนใจเลย เพียงแค่พูดเบา ๆ “เจ้าอยากจะทำให้ข้าโกรธหรือ? พูดตามตรง ข้าเคยใช้เคล็ดลับนี้ตอนที่ข้าอายุสามขวบ”

หวังหยวนไม่สะทกสะท้าน แล้วฟ่านซือเซวียนก็หมดความอดทน เขาสะบัดมือ “หากเจ้าไม่ให้ข้าตรวจสอบ ข้าจะลงมือจัดการเอง!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน