บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 646

หวังหยวนพูดอย่างสงบ หลังจากพูดเช่นนี้ ทุกคนก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ!

พวกเขาสับสน และไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร!

หวังหยวนมองพวกเขา และรู้ว่าตอนนี้เขาไม่อาจอธิบายได้ เขาจึงได้แต่พูดด้วยรอยยิ้ม

“เอาล่ะ ที่เหลือไว้ค่อยคุยกันทีหลัง ตอนนี้เรามาเตรียมตัวต้อนรับแขกกันก่อนเถอะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ต้าหู่และคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะที่วังฉงโหลวและหลี่จ้าวหลินมองหน้ากัน ก็อดไม่ได้ที่จะอุทาน “อาจเป็น ... คนจากธนาคารเทียนเซี่ยหรือ?”

“แน่นอน อย่างที่พวกเจ้าเพิ่งพูดไป เราทิ้งช่องโหว่ไว้มากมาย พวกเขาย่อมต้องสงสัยเรา แต่มาดูกันว่าจะทำอะไรได้?”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ พวกเขาทุกคนก็ดูกังวล และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แล้วรถม้าทั้งสองคันนี้...”

“พวกคนรวย ใครบ้างที่ไม่มีรถม้าสองคัน?”

หวังหยวนไม่กังวล จากนั้นปรบมือ “ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก มา… วันนี้มาร่ำสุราและพูดคุยกันเถอะ”

พูดจบ ครัวก็เตรียมอาหารในครัวเสร็จแล้ว เขาจึงบอกให้ยกมาได้เลย

ปลาตัวใหญ่และเนื้อ พร้อมสุราชั้นดี

อาหารของหวังหยวนนั้นอร่อย แต่พวกเขากินไม่อร่อยเลย

“อย่ากังวล แค่ปล่อยวางและกิน ยิ่งปล่อยวางมากเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น โอ้ แต่ฉงโหลว จ้าวหลิน เจ้าสองคนต้องรอจนกว่าฟ่านซือเซวียนจะมา แล้วค่อยพูดคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ พวกเขาก็หรี่ตาลง อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ตอนนี้พวกเราปล้นมาหมดแล้ว ความป่าเถื่อนถึงเพียงนี้ สามารถทำให้เขาเกลียดเรามากยิ่งขึ้น และมุ่งเป้ามาที่พวกเราใช่หรือไม่?”

คำถามนี้วังฉงโหลวเป็นคนถาม แม้ว่ามันจะสมเหตุสมผล แต่หวังหยวนก็หัวเราะ

“เจ้าคิดว่าเราทำแค่นั้นหรือ ต่อหน้าเขาถ้าทำตัวเงียบ ๆ ไว้ ปลอบโยนเขาอย่างใจดี หรือแม้แต่แกล้งทำเป็นช่วยเขาหาทอง แล้วเขาก็จะไม่สงสัยเราใช่หรือไม่?”

“ผิดแล้ว... ไม่ว่าเราจะทำอย่างไร เขาก็จะสงสัยเราอยู่ดี แทนที่จะทำอย่างนั้น ก็เยาะเย้ยเขาอย่างรุนแรง ยั่วโทสะเขาให้หนักเลยดีกว่า”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน