บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 665

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉิงเหลียวก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และสับสนเล็กน้อย

หวังหยวนเหลือบมองเขาแล้วขมวดคิ้ว

“ทำไมเล่า ท่านไม่เข้าใจความหมายของข้าหรือ?”

เฉิงเหลียวรีบพูดว่า “เข้าใจแล้ว ข้าจะสั่งให้คนไปจัดการ”

หวังหยวนตอบรับอืมเบา ๆ จากนั้นพูดขึ้นว่า “สั่งการทหารทั้งห้าพันนาย พร้อมทั้งเรียกผู้บัญชาการนับพัน และผู้บัญชาการนับร้อยออกมาด้วย ข้ามีเรื่องต้องเจราจาด้วย”

เฉิงเหลียวไม่ปฏิเสธ และมองไปที่เฉิงอู๋จี้

คนข้างหลังเข้าใจทันที และรีบไปเรียกคนเหล่านี้ออกมา

ตอนนี้พวกเขาไม่มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้แล้ว แน่นอนว่าหวังหยวนต้องสร้างขวัญกำลังใจแก่พวกเขา!

มีเพียงนายพลเหล่านี้มีความหวังเท่านั้น พวกเขาจึงจะสามารถปกป้องต่อไปได้!

ไม่นาน นายพลเหล่านี้ก็มาที่บ้านของหวังหยวน แต่พวกเขาต่างดูหดหู่ใจ ไร้ซึ่งความหวัง และดูราวกับกำลังรอความตายอยู่

“ใต้เท้าเฉิง เราควรทำอย่างไรดีขอรับ! พรุ่งนี้ก็ถูกสังหารหมู่ทั้งเมืองแล้ว!”

“พวกเราทุกคนจะตายใช่หรือไม่!”

“เพราะอะไรกัน...เหตุใดเราถึงน่าเวทนาถึงเพียงนี้!”

ทันทีที่พวกเขาเข้ามาและเห็นเฉิงเหลียว พวกเขาก็ร้องไห้โวยวายทันที แต่ละคนคร่ำครวญด้วยความหวาดกลัว!

เฉิงเหลียวสูดหายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า “ทุกท่านอย่าเพิ่งร้อนรน ข้าเชิญท่านเสนาธิการทหารมาแล้ว ซึ่งก็คือคุณชายหวังหยวนท่านนี้”

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้สนใจเลย “เชิญมาแล้วได้ประโยชน์อย่างไรเล่า พวกเรามีเพียงห้าพันคน แต่อีกฝ่ายสามหมื่นคน!”

“ใช้กำลังทหารเพียงสามเท่าของจำนวนทหารในการโจมตีเมืองก็พอแล้ว คนหนึ่งหมื่นห้าพันคนก็สามารถบุกโจมตีเข้ามาในเมือง และอีกหมื่นห้าพันคนที่เหลือก็เพียงพอที่จะสังหารหมู่ทั้งเมือง!”

พวกเขาไม่สามารถรับฟังคำพูดใด ๆ ได้อีก

ทว่าหวังหยวนกลับยืนขึ้นและยิ้มเบา ๆ

“กองทัพเฉิงโจวไร้ความทระนงพียงนี้เลยหรือ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน