บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 710

เกาเล่อเล่าอย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอากู่ฉาหรืออ๋องหลงซี เขาก็พูดเจตนาของตัวเองออกมาจนหมด

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อ๋องเจิ้นตงก็ยิ้ม

“ไทเฮา...ใจร้อนเกินไปแล้ว...ถึงกับปล่อยให้คนที่ละทิ้งต้าเย้วางแผนเรื่องพวกนี้ ช่างน่าขันยิ่งนัก”

อ๋องเจิ้นตงพูดอย่างราบเรียบด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

“อ๋องเจิ้นตง หวังหยวนผู้นี้ยากจะหยั่งถึง แม้แต่กระหม่อมก็มองไม่เห็นความคิดของเขา กระหม่อมคิดว่า... ฝ่าบาทควรหาโอกาสฆ่าเขาให้สิ้นซากพ่ะย่ะค่ะ!”

อ๋องเจิ้นตงย่อมเชื่อคำพูดของเกาเล่อ เขาพยักหน้า “ไม่ควรเก็บเขาไว้จริง ๆ”

“ทว่า...การคิดจะฆ่าเขาก็ไม่ง่ายเลย แต่ข้าสงสัยยิ่งนักว่าเหตุใดองครักษ์เงาถึงไม่ฆ่าเขา? เจ้าแอบระดมคนจำนวนมากเข้าไปไม่ใช่หรือ?”

ในเวลานี้ อ๋องเจิ้นตงเอ่ยปากพูด

แม้ว่าองครักษ์เงาจะเป็นของอ๋องหลงซี ทว่าเกาเล่อก็ได้วางคนของเขาเองเข้าไปนานแล้ว และการถ่ายทอดคำสั่งลับครั้งนี้ก็เป็นความตั้งใจของเขาเช่นกัน

แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะล้มเหลว!

“กระหม่อมก็ไม่รู้เช่นกันว่าเหตุใดจึงล้มเหลว ถึงแม้ว่าคนที่ไปจะมีไม่กี่คน แต่พวกเขาก็เคลื่อนไหวอย่างลับ ๆ ตลอดทาง และไม่เปิดเผยพิรุธ ยิ่งกว่านั้น ข้ายังเลือกสถานที่ที่จะฆ่าคนไว้แล้วด้วย อยู่ที่โรงเตี๊ยมบริเวณชายแดน!”

“พวกเขาทั้งหมดเจ็ดถึงแปดคนแอบลอบสังหารในเวลากลางคืน และสามารถฆ่าหวังหยวนได้อย่างแน่นอน โดยไม่ต้องเตรียมตัว!”

“แม้ว่าพวกเขาจะถูกค้นพบ แต่ทั้งเจ็ดคนก็ยังมีโอกาสที่จะฆ่าหวังหยวนแน่นอน!”

“มันจะล้มเหลวได้อย่างไร...”

อ๋องเจิ้นตงไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องนี้ถึงล้มเหลวได้ แต่เขาพูดว่า “ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ใช่หรือไม่? มันไม่ง่ายเลยที่เราจัดวางคนไว้ในองครักษ์เงา ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะไม่ถูกเปิดเผย!”

“บุรุษอ๋องหลงซีผู้นั้นเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ เขาไม่พึ่งพาทั้งสองฝ่ายเลย ไม่มีใครล่วงรู้ความคิดของเขา”

อ๋องเจิ้นตงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยพูด

เกาเล่อรีบพูดว่า “สะอาดมาก คนที่ส่งไปคือนักฆ่าที่เราฝึกฝนอย่างลับ ๆ และพวกเขาได้แทรกซึมเข้าไปในองครักษ์เงาโดยไม่มีใครรู้ตัวตนของพวกเขา เพื่อที่จะลงมือได้อย่างสะอาดหมดจด แม้แต่ข้าก็ไม่รู้ตัวตนของพวกเขา!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อ๋องเจิ้นตงก็พอใจมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน