บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 715

ไทเฮาเคยบอกแล้วว่าเขาต้องแสร้งทำตัวเป็นศัตรูตัวฉกาจของหวังหยวน ดังนั้นเขาจึงพูดทันที “ทูลไทเฮา ความเกลียดชังที่ฆ่าเสด็จพ่อของข้า ข้าจะยุติความบาดหมางในอดีตได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ!!”

“หากเป็นเช่นนี้จริง ข้าจะไม่กลายเป็นคนทรยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เสียงของอากู่ฉาต่ำลง หลังจากนั้นทุกคนก็ประหลาดใจ!

นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่อากู่ฉากล้าหักหน้าไทเฮา!

เจ้าผู้น้อยคนนี้...

เป็นไปได้ไหมที่เขาจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ?

พวกเขาทั้งหมดต่างตกตะลึง อ๋องเจิ้นตงและอ๋องเซ่อเป่ยกลับยิ้ม และแอบมองอากู่ฉาอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ

ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่กระแอมเบา ๆ อย่างเย็นชาและหยุดพูด

คำพูดของอากู่ฉาไม่มีอะไรผิด มันยากจริง ๆ ที่จะละทิ้งความเกลียดชังที่ฆ่าพ่อของตัวเอง!

ดังนั้นนางจึงไม่สามารถเอ่ยพูดได้อีก เพื่อหลีกเลี่ยงคำวิจารณ์จากทุกคน

“ไทเฮา ในเมื่ออากู่ฉาไม่เห็นด้วย เช่นนั้น... กระหม่อมทำได้เพียงร้องขออย่างอื่นเท่านั้นแล้วพ่ะย่ะ่ค่ะ!”

หวังหยวนรู้ว่าอากู่ฉาไม่มีทางเห็นด้วย และเมื่อครู่นี้ก็เป็นเพียงข้ออ้างที่จะแสดงให้พวกเขาเห็นเท่านั้น

ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม หวังหยวนก็ไม่สนใจเรื่องนี้

“ย่อมได้ ในเมื่ออากู่ฉาไม่เห็นด้วย หวังหยวน เจ้าเปลี่ยนคำขอเถอะ”

ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่พยักหน้าและพูดเบา ๆ

“กระหม่อม...เหตุผลที่มาถึงเมืองหวงแห่งนี้ เหตุผลที่กระหม่อมเต็มใจที่จะเป็นทูตในครั้งนี้ และเหตุผลที่กระหม่อมเขียนบทกวีนั้น ก็เป็นเพราะคนผู้เดียว!”

“กระหม่อม...คิดถึงคนผู้นั้นทั้งวันทั้งคืน พลิกไปพลิกมา รู้สึกกระสับกระส่าย หัวใจของกระหม่อมถูกนางขโมยไปนานแล้ว!”

“ได้โปรด... ไทเฮา ได้โปรดช่วยพระราชทานงานแต่งให้กระหม่อมกับสตรีผู้นี้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ขณะที่หวังหยวนพูด เขาก็ก้มตัวเป็นมุมเก้าสิบองศาทันที ท่าทางของเขาจริงใจอย่างหาที่สุดมิได้!

ทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ทุกคนต่างตกตะลึง!

เกิดอะไรขึ้น?

แก้มของไทเฮาเซียวฉู่ฉู่ขยับ บุรุษผู้นี้ไม่จำเป็นต้องสร้างสถานการณ์เมื่อเขาพูดเท็จ เขาแค่ไหลไปตามคำพูด!

“หวังหยวน สตรีผู้นั้นที่เจ้ากำลังพูดถึงคือใครกันหรือ…?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน