บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 714

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็ยิ้มเล็กน้อยและนั่งลงบนที่นั่งทันที!

กวานจีในบทกวี ทุกคนสามารถเขียนบทกวีใด ๆ ได้ตามใจปรารถนา หากมีคนที่สามารถเขียนบทกวีที่ดีกว่าบทกวีนี้ได้เพียงเล็กน้อยหวังหยวนก็จะยอมรับความพ่ายแพ้อย่างจริงใจ!

ในขณะนี้ ทุกคนต่างสั่นสะท้านในใจ!

บทกวีนี้ ช่าง...

ช่างวิเศษยิ่งนัก!

นกจีจิวขันร้องเรียกหาคู่ อยู่บนเกาะแก่งกลางแม่น้ำ!

สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม!

โดยเฉพาะสี่ประโยคนี้ เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกอย่างแท้จริง!

“สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม...บทกวีที่ดี...หวังหยวน เจ้าช่างมีความสามารถทางวรรณกรรมที่ไม่มีใครเทียบได้จริง ๆ!”

ในเวลานี้ ไทเฮาเซียวฉู่ฉู่ก็รู้สึกประหลาดใจมากเช่นกัน นางรู้สึกประทับใจบทกวีนี้ยิ่งนัก!

“ไทเฮากล่าวชมเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

หวังหยวนรีบส่ายหัว เขาประสานมือแล้วกล่าวอย่างสุภาพ

แต่หลังจากที่ไทเฮาได้ยินดังนั้น นางก็หัวเราะและมองขุนนางใต้เท้าทุกคน “ทุกท่าน ตอนนี้วังหยวนกล่าวบทกวีนี้จบแล้ว มีใครต้องการแข่งกับเขาหรือไม่?”

หลังจากที่ไทเฮากล่าวคำเหล่านี้ ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นต่างก็ตกตะลึง!

บทกวีนี้วิเศษมาก ใครจะไปกล้าแข่งด้วยเล่า!

นั่น...นั่นเป็นการหาที่ตายไม่ใช่หรือ!

หวังหยวนหัวเราะเยาะ บทกวีนี้เป็นหนึ่งในสิบบทกวีที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลก!

แข่งหรือ?

ช่างน่าขันจริง ๆ!

อารยธรรมของโลกนี้ผ่านมานานหลายศตวรรษ มีบทกวีมากมายที่ถูกแต่งขึ้นมา แต่กลับมีเพียงบทกวีสิบบทเท่านั้นที่ได้รับความนิยม และบทกวีนี้ก็เป็นหนึ่งในสิบบทกวีที่ทรงอิทธิพลและยิ่งใหญ่ที่สุด!

นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถเขียนได้อย่างง่ายดาย!

หวังหยวนรู้ว่าตัวจะต้องชนะ!

หลังจากที่ไทเฮาพูดจบ ทุกคนก็ต่างลังเล แต่ละคนจ้องมองมาที่ข้า และข้าก็มองไปที่เจ้า แต่ไม่มีใครสักคนที่กล้าลุกขึ้นยืน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน