บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 759

หลังจากที่อ๋องเจิ้นตงกล่าวคำเหล่านี้ อาปู้ชาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านพ่อ แต่เราได้ตัดสินใจที่จะลงมือกับไทเฮาแล้วนี่ เหตุใดนางถึงยังต้องทำเช่นนี้?”

“ระหว่างลงมือและความแค้น ย่อมแตกต่างกันอยู่จริง ๆ บางทีการที่เราลงมืออาจจะมีช่องทางที่ยังเหลืออยู่ แต่ตอนนี้ ด้วยความแค้นที่ฆ่าบุตร ถือว่าแค้นมากถึงขั้นไม่อยากอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกัน ความโทสะของจวนอ๋องเจิ้นตงของข้าย่อมล้นหลามอย่างแน่นอน!”

“แต่... ทั้งหมดนี้ก็เกี่ยวข้องกับเหตุผลที่สอง นั่นคือหลังจากที่เจ้าตาย จวนอ๋องเจิ้นตงก็จะไม่มีผู้สืบทอด!”

“มรดกของราชวงศ์ของเรานั้นเกี่ยวกับผู้สืบทอด เมื่อเจ้าตาย เชื้อสายของข้าก็จะตกต่ำ ถึงแม้ว่าเราจะชนะ แล้วจะทำอย่างไรได้เล่า?”

“ทุกคนในราชสำนักต่างคอยจับตาดูอยู่ ข้าอายุมากขึ้นเรื่อย ๆ และไม่มีใครอยู่ข้างหลังข้า ในทางกลับกัน อ๋องเซ่อเป่ยยมีทายาทมากมาย ในอนาคต ใต้หล้าก็จะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว และผู้ที่มีปณิธานอันสูงส่งจะแห่มาหาข้าไม่หยุดหย่อน”

“จะไม่มีใครแปรผันไปขออาศัยราชวงศ์ที่ถึงจุดจบ เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

หลังจากที่อ๋องเจิ้นตงพูดจบ อาปู้ชาก็พยักหน้ารัว ๆ!

ถูกต้อง!

หากตัวเองตายไป จวนอ๋องเจิ้นตงก็จะไม่มีผู้มากความสามารถมาคอยทำงานให้อย่างแน่นอน!

เมื่อถึงเวลานั้นก็จะจบสิ้นอย่างสมบูรณ์!

อ๋องเซ่อเป่ยวางแผนได้ดีจริง ๆ!

“ท่านพ่อ หากว่าเป็นไทเฮาล่ะ?”

ในเวลานี้ อาปู้ชาอดไม่ได้ที่จะถาม

“หากเป็นไทเฮาล่ะก็... เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ หากนางต้องการฆ่าเจ้า นางเพียงแค่ฆ่าเจ้าโดยตรงก็ได้แล้ว เหตุใดนางถึงปล่อยให้หวังหยวนช่วยเจ้า?”

“ยิ่งกว่านั้น วันนี้เจ้าไปอีผิ้นจวีก็เพื่อกินข้าว เดิมทีความสัมพันธ์ระหว่างหวังหยวนและหวงเจียวเจียวก็มีปัญหากันอยู่แล้ว วันก่อน หวงเจียวเจียวออกมาจากโรงเตี๊ยมในสภาพเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงไม่ใช่หรือ?”

“ดังนั้น ในความคิดของข้า ความเป็นไปได้ว่าเป็นไทเฮาน้อยมาก! ยิ่งกว่านั้น หากนางคิดจะลอบสังหารพวกเรา เกรงว่าคงทำไปนานแล้ว! ท้ายที่สุดแล้ว... ไทเฮาไม่ได้คิดจะฆ่าพวกเราจริง ๆ!”

“หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ล่ะก็...นางจะไม่มอบอำนาจให้กับพวกเรา!”