บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 786

ในขณะนี้ ฮ่องเต้ซิงหลงกำลังรอหวังหยวนในห้องตำรา!

ไม่อาจมองเห็นความสุข ความโกรธ ความโศกเศร้า หรือความกังวลจากสีหน้าของเขาได้เลย มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าตนกำลังสงบจริง ๆ เหมือนภายนอกหรือไม่!

เหล่าราชองครักษ์อยู่ข้างนอก ตั้งแต่ตอนที่หวังหยวนเข้ามาในวัง ก็ไม่มีใครรู้สถานการณ์ของหวังหยวน!

วังแห่งนี้เปรียบเสมือนกรงที่แน่นหนา ไม่มีใครสามารถงัดเข้าไปได้!

ตอนนี้อู๋หลิงยืนอยู่ที่ลานกว้าง ความกังวลปรากฏทั่วใบหน้าของเขา!

เขาไม่รู้ว่าหวังหยวนกับฮ่องเต้ซิงหลงกำลังพูดอะไรกัน!

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฮ่องเต้ซิงหลงจะทำอะไร!

จะฆ่าเขาหรือเปล่า...

ไม่มีใครรู้!

เขาทำได้เพียงยืนมองจากภายนอกด้วยสีหน้าเป็นกังวลเท่านั้น!

ในเวลาเดียวกัน หวังหยวนได้เข้าไปในวังหลวงแล้ว และมาถึงห้องตำราหลวง!

ได้พบแล้ว...

ฮ่องเต้ซิงหลง!

ทันทีที่เห็นฮ่องเต้ซิงหลง หวังหยวนก็หรี่ตาลง นี่คือฮ่องเต้แห่งต้าเย่หรือ?

ช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นด้วยอารมณ์หรืออะไรก็ตาม ทุกอย่างเผยให้เห็นถึงความสูงส่ง!

แต่มีร่องรอยของความเย็นชาฉายแววจากดวงตาอีกฝ่าย หวังหยวนรู้สึกได้ว่าฮ่องเต้ที่อยู่ตรงหน้าเขา ไม่ใช่คนใจกว้างเลยจริง ๆ!

ฮ่องเต้ซิงหลงก็มองหวังหยวนเช่นกัน

สิ่งที่เขาเห็นคือความสงบและสติปัญญา!

ทั้งยังเห็นร่องรอยของบางสิ่งที่เหนือกว่าตัวเขาเอง...

นั่นก็ความมั่นใจ!

เขาไม่เข้าใจว่าความเป็นความตายของคนผู้นี้ ขึ้นอยู่กับความคิดของเขาเอง เหตุใดถึงยังสงบได้เมื่อเจอเขา?