บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 787

“พูดอีกอย่างหนึ่ง ข้าควรเลือกอยู่กับใคร?”

ฮ่องเต้ซิงหลงยกยิ้ม แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อคำพูดเหล่านี้ เขาพูดว่า “ใต้แผ่นฟ้าไม่มีที่มดที่ไม่ใช่ดินแดนของฮ่องเต้ ไม่มีใครไม่ใช่ราษฎรของฮ่องเต้ เจ้าคิดว่าเจ้าควรภักดีต่อใครล่ะ?”

หวังหยวนกล่าวว่า “ฝ่าบาท แม้ว่าท่านจะกล่าวเช่นนี้ แต่ข้าก็ยังอยากจะบอกว่าถ้อยคำเหล่านี้ผิด!”

“น้ำสามารถพยุงเรือให้ลอยได้ ก็สามารถคว่ำเรือให้จมได้เช่นกัน โลกนี้ไม่ใช่ของใคร แต่เป็นของราษฎร สรรพสิ่งใต้แผ่นฟ้าในตอนแรก เพราะราษฎรเคารพนับถือและไว้วางใจ ราชวงศ์และอำนาจของฮ่องเต้ จึงถูกสถาปนาขึ้น!”

“ทุกคนล้วนเป็นเจ้าของโลกนี้ เจ้าของโลกที่ว่านั้นไม่ใช่เทพเจ้าที่จับต้องไม่ได้หรือมองไม่เห็น แต่เป็นทุกคนในโลกนี้!”

“เพราะพวกเขาเทิดทูนว่าท่านเป็นฮ่องเต้ ท่านจึงได้เป็นฮ่องเต้ หากพวกเขาคิดว่าท่านเป็นเจ้าของโลกนี้ ท่านก็จะเป็นเจ้าของโลกนี้!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ดังขึ้น สีหน้าของฮ่องเต้ซิงหลงก็เปลี่ยนไปเป็นไม่พอใจทันที!

คำพูดเหล่านี้ช่างหยิ่งผยองนัก!

กล้าดีอย่างไรมาพูดจาราวกับกบฏเช่นนี้ ต่อหน้าฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน!

รนหาที่ตาย!

“หวังหยวน เจ้ารู้หรือไม่ว่าด้วยคำพูดของเจ้า ข้าสามารถฆ่าเจ้าได้!”

ฮ่องเต้ซิงหลงพูดตามตรง เจตนาฆ่าฉายชัดในดวงตาของเขา

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น!

แต่อยากให้หวังหยวนตายจริง ๆ!

หวังหยวนไม่สนใจเลย เพียงแค่พูดว่า “ท่านได้อ่านตำราของปราชญ์มามากกว่าข้า ท่านก็ควรเข้าใจความจริงอันผิวเผินของข้า!”

“แค่ความจริงที่ท่านรู้แตกต่างจากความจริงที่ข้ารู้ ก็ไม่ใช่ปัญหาของท่าน”

“ข้าแค่เป็นห่วงท่านและเป็นห่วงต้าเย่ด้วย แน่นอนข้าไม่สนใจจะรับราชการ แต่ท่านเห็นหรือไม่ว่ามีกี่หมู่บ้านที่ไม่มีข้าวกิน จนต้องยอมขายลูกของตัวเอง เพื่อหาเลี้ยงชีพ ท่านคิดว่านี่คือต้าเย่แบบที่ท่านต้องการให้เป็นจริงหรือ?”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ สีหน้าของฮ่องเต้ซิงหลงก็เปลี่ยนไปทันที!

แม้ว่าเขาจะสูงส่ง แต่เขาก็รู้เช่นกันว่าราษฎรกำลังตกที่นั่งลำบาก!

ดังที่หวังหยวนกล่าวไว้ ความอดอยากมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง!

ในฐานะฮ่องเต้ เขาย่อมหวังว่าราษฎรจะเจริญรุ่งเรือง ปราศจากภัยพิบัติ!