บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 796

หยางเฟิ่งกั๋วตกตะลึง!

แน่นอนว่าเขาเข้าใจความหมายของถ้อยคำเหล่านี้!

แต่นี่มันยากเกินไป!

ในโลกนี้ ผู้มีอำนาจย่อมอยากรวยเป็นธรรมดา!

จะยอมแบ่งปันความมั่งคั่งให้คนอื่นได้อย่างไร!

แต่เขาเข้าใจว่าหากหลักการของหวังหยวนประสบความสำเร็จจริง ๆ ทั้งแผ่นดินก็จะร่ำรวยแน่นอน!

เจ้าของที่ดินหนึ่งคนมีที่ดินมากพอ ๆ กับเกษตรกรหลายร้อยคน!

ยังมีทรัพย์สินส่วนตัว สำหรับคนรับราชการอีกมากมาย!

“สหายน้อยหวัง ความคิดของเจ้านั้นพิเศษจริง ๆ เฉียบแหลมและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แต่ถ้าต้องนำไปใช้จริง มันจะยากเกินไป…”

หยางเฟิ่งกั๋วถอนหายใจ ก่อนจะกล่าว

“นี่เป็นเรื่องปกติ พี่หยาง มีบางสิ่งที่ไม่มีใครหยุดได้ บางทีอาจจะยังไม่ถึงเวลานั้น”

เวลาที่หวังหยวนพูดถึงยังมาไม่ถึง ดังนั้นแน่นอนว่ายังไม่ถึงขั้นตอนนั้น!

แม้ว่าต้าเย่จะเต็มไปด้วยช่องโหว่ แต่ก็ยังคงเป็นอาณาจักรที่ทรงอำนาจ!

ในตอนนี้ฮ่องเต้จะใส่ใจเรื่องนี้ได้อย่างไร!

“เราคุยกันมานานแล้วโดยไม่รู้ตัว สหายน้อยหวัง ต้องขอโทษจริง ๆ ที่รบกวนเจ้ามานาน”

หลังจากเห็นว่าพระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าแล้ว หยางเฟิ่งกั๋วรู้สึกว่าการสนทนาของเขากับหวังหยวนในวันนี้ สนุกมาก จนเขาลืมเวลาไปเลยจริง ๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เป็นอะไรหรอกขอรับ หากมีเวลาว่าง พี่หยางสามารถพูดคุยกับข้าได้ ข้าเองก็ชอบคุยกับพี่หยางเช่นกัน”

หวังหยวนหัวเราะก่อนกล่าว

หยางเฟิ่งกั๋วก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “ได้เลย เมื่อข้ามีเวลาในอนาคต ข้าจะไปเยี่ยมเจ้าแน่นอน”

หลังจากที่หยางเฟิ่งกั๋วจากไปแล้ว หวังหยวนก็ยังคงใช้ค้อนตอกตะปูต่อไป เริ่มทำสิ่งที่เขามุ่งหวังไว้!

จะออกจากต้าเย่ได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งนี้!