บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 807

ยิ่งที่ปรึกษาคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งตื่นเต้นและตื่นตระหนกมากขึ้น!

หากสืบสาวราวเรื่องว่ามีปัญหาระหว่างคนสองคนนี้จริง ๆ ล่ะก็ เช่นนั้นตัวเองก็สามารถใช้โอกาสนี้เพื่อให้เจ้าเมืองลงจากตำแหน่งได้โดยตรง!

เมื่อถึงเวลาตัวเองก็ไม่ต้องเป็นที่ปรึกษาอีกต่อไป ตำแหน่งท่านเจ้าเมืองจะเป็นของตัวเองอย่างแน่นอน!

ดวงตาของที่ปรึกษาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ทว่าเขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ดูเคร่งขรึมอย่างยิ่งและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ท่านเจ้าเมือง คนผู้นี้เป็นคนทรยศแผ่นดินจริง ๆ!”

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราต้องจับเขาให้ได้ ไม่เช่นนั้น หากคนผู้นี้หลุดมือเราไป นั่นคงเป็นเรื่องยากที่จะกล่าวว่าฮ่องเต้จะไม่ตำหนิเรา!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของท่านเจ้าเมืองก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก

เขาตีไม้ปลุกสติและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่นว่า “เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องเหลวไหลอันใด คุณชายหมิงถันปราบปรามกบฏที่ชายแดนในใต้หล้าเพื่อต้าเย่!”

“เขาปกป้องแผ่นดินต้าเย่ให้มีความสงบสุขชั่วนิรันดร์ของราษฎร ปกป้องภูเขา และแม่น้ำหลายพันไมล์ของต้าเย่ ซ้ำยังมีคุณูปาการในการปลงพระชนม์อ๋องถูหนาน!”

“เขาไปพบเมืองหวงในฐานะทูตต่างถิ่นเพื่อราษฎรต้าเย่ของเรา และเป็นผู้มีคุณุปาการอันยิ่งใหญ่ของแผ่นดินต้าเย่ของเรา เขาเป็นทูตที่อุทิศตนซึ่งควรได้รับความเคารพจากคนนับพันด้วยซ้ำ!”

“คุณชายหมิงถันเป็นคนมีความสามารถพิเศษด้านวรรณกรรมที่ไม่มีใครเทียบได้ เจ้าปัญญา นอกจากนี้ เขายังมียุทธศาสตร์ที่จะสร้างความมั่งคงและมั่งคั่งให้กับแผ่นดิน นับว่าเป็นพรอันยิ่งใหญ่ที่แผ่นดินต้าเย่ของเราได้มีบุคคลผู้สูงศักดิ์เช่นคุณชายหมิงถัน ซึ่งเพียงพอแล้วที่จะรับรองความสงบสุข และความเจริญรุ่งเรืองให้กับแผ่นดินและประชาราษฎร์!”

“บัดนี้เมื่ออยู่ในปากเจ้า เจ้ากลับใส่ร้ายคุณชายหมิงถันว่าเป็นคนมีความผิด ข้าว่าเจตนาที่แท้จริงของเจ้ายากแก่การหยั่งรู้มากกว่า ซ้ำยังเจ้าเล่ห์เพทุบาย!”

สายตาของท่านเจ้าเมืองเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม เขาตบโต๊ะ และตะโกนด้วยความโกรธใส่เหล่าเจ้าหน้าที่ศาลาว่าการที่ยืนอยู่ด้านล่าง “พวกเจ้า จับตัวที่ปรึกษามาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”

“เขามีเจตนาแอบแฝงและมีเจตนาชั่วร้าย จงใจใส่ร้ายคุณชายหมิงถัน เขาจะต้องถูกจับและสอบปากคำว่าเขามีจุดประสงค์อันใด!”

“ขอรับ!”

เจ้าหน้าที่ศาลาว่าการทำงานรวดเร็วมาก และรีบพุ่งเข้าไปหาที่ปรึกษาแล้วจับตัวเขาไป!

ทันใดนั้น ที่ปรึกษาก็เริ่มวิตกกังวล เขาทั้งตื่นตระหนกและเดือดดาล พร้อมทั้งมองไปที่ท่านเจ้าเมืองตรงหน้าด้วยความไม่เชื่อ เขาถามด้วยความประหลาดใจอย่างร้อนรน “ท่าน...ท่านกับหวังหยวนเป็นพวกเดียวกันหรือ?”