บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 837

“ดังนั้นเราจึงต้องฉวยโอกาสจากสถานการณ์ตอนนี้ ชิงกำจัดฮ่องเต้ก่อน!”

เมื่อเห็นสีหน้าอันเกรี้ยวกราดของพี่ชาย สีหน้าของเสียนกุ้ยเฟยก็เปลี่ยนไปทันที

นางยังมีความรู้สึกต่อฮ่องเต้อยู่ ไม่อาจกลั้นใจลงมือทำได้

เสียนกุ้ยเฟยกัดริมฝีปากสีแดงของตน แล้วกระซิบอย่างลังเล “แต่เด็กคนนั้นอายุเพียงสองหรือสามวันเท่านั้น ยังเด็กนัก หากจะลงมือตอนนี้ ไม่เร็วเกินไปหรือเจ้าคะ?”

“เร็วเกินไปหรือ?”

เซิ่งฟางสี่พ่นลมหายใจแรง แล้วยืนเอามือไพล่หลัง ดูไม่พอใจนัก

“หากฮองเฮาให้กำเนิดธิดา เราคงจะรอดูอีกสองสามปีก่อนที่จะลงมือ แต่นางกลับให้กำเนิดโอรส ชะตาของนางจึงต้องย่ำแย่!”

“ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการลงมือ เจ้าวางยาพิษฝ่าบาท ส่วนข้าจะส่งคนไปสังหารฮองเฮา หากไม่มีผู้ใดปกครองแผ่นดิน ก็จะเกิดความวุ่นวาย!”

“พวกเขาคงไม่อาจให้เด็กทารกแรกเกิดขึ้นเป็นฮ่องเต้ได้ ใช่หรือไม่?”

เซิ่งฟางสี่เดินไปหาเสียนกุ้ยเฟย แล้วพูดอย่างจริงจัง “บุตรของเจ้าเป็นโอรสองค์โต ซึ่งฉลาดที่สุดในบรรดาองค์ชาย เมื่อเวลานั้นมาถึง เหล่าขุนนางจะต้องเลือกเขาเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์แน่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าฝันถึงหรอกหรือ?”

หัวใจของเสียนกุ้ยเฟยเต้นระรัว นางพยักหน้า แต่ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าด้วยความตื่นตระหนก พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “แต่... แต่ข้าไม่กล้า...”

“มันอันตรายเกินไป หากเราถูกจับได้ ตระกูลเซิ่งต้องถูกโค่นล้มจนหมดสิ้นเป็นแน่เจ้าค่ะ!”

เสียนกุ้ยเฟยบีบแขนเก้าอี้แน่นโดยไม่รู้ตัว รู้สึกแน่นหน้าอกด้วยความตื่นตระหนก

การปลงพระชนม์ฮ่องเต้ มีโทษทัณฑ์ถึงการฆ่าล้างตระกูล!

ไม่เพียงแต่ลูกจะไม่สามารถเป็นฮ่องเต้ได้เท่านั้น แต่ทุกคนในตระกูลจะถูกประหารด้วย!

“น้องรอง!”