บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 882

เช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนที่หวังหยวนจะตื่น จู่ ๆ เสียงตะโกนของต้าหู่ก็ดังขึ้น!

“พี่หยวน! แย่แล้ว! เกิดเรื่องแล้ว!”

หวังหยวนงุนงง เมื่อคืนนี้เขากับหัวหน้าเผ่าอาวุโสร่ำสุราด้วยกันหนัก จึงยังปวดหัวอยู่เล็กน้อย เขาลุกขึ้นนั่ง แล้วถามอย่างสับสน

“เกิดเรื่องหรือ? มีเรื่องอะไร?”

ต้าหู่รีบพูด “หัวหน้าเผ่าอาวุโส... ตายแล้ว!”

“อะไรนะ!”

หวังหยวนตกตะลึงทันที!

หัวหน้าเผ่าอาวุโสตายแล้ว!

เมื่อคืนนี้ยังดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานแท้ ๆ!

เหตุใดตอนเช้าเขาจึงตายแล้วล่ะ!

“เกิดอะไรขึ้น?”

หวังหยวนเริ่มตั้งสติได้ สีหน้าบึ้งตึง เพราะเขาเดาได้ว่านี่อาจเป็นแผนการร้าย!

“ถูกดาบแทงร่าง...”

ต้าหู่หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดอย่างรีบร้อน

พูดจบ เขาก็รีบพูดต่อ “พี่หยวน หัวหน้าเผ่าใหญ่กับคนอื่น ๆ กำลังมา พวกเขาคงคิดว่าเราเป็นฆาตกรเป็นแน่ รีบไปกันเถอะ!”

ต้าหู่รู้ดีว่ามีบางอย่างไม่สมเหตุสมผล เรื่องเช่นนี้ไม่สามารถหาหลักฐานมาพิสูจน์ได้ อีกฝ่ายต้องรู้ข้อนี้แน่นอน จึงกล้าทำเช่นนี้!

“ยืมดาบสังหารคน! เป็นกลยุทธ์ที่ดี!”

หวังหยวนตะคอกอย่างเย็นชา!

หัวหน้าเผ่าอาวุโสคนนี้เป็นคนมีเหตุผล หวังหยวนรู้สึกเสียใจเพราะการเสียชีวิตของเขามาก!

ข้าไม่ได้เป็นคนสังหารเขา แต่เขาตายเพราะข้า!

หวังหยวนรู้สึกเศร้ามาก!