บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 887

“ท่านพ่อ แต่หวังหยวนผู้นี้ไม่ได้มีค่าสำหรับราชวงศ์ต้าเย่ ต้าเย่จะยอมต่อสู้กับหมานอี๋เพราะเขาหรือขอรับ?”

ทั้งสองไม่เข้าใจ คิดไม่ตก

เซิ่งฟางสี่ยิ้มเยาะอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พ่อบอกแล้วว่าในโลกนี้ ผลประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ไม่มีความเกลียดชังอย่างแท้จริง ไม่มีความรังเกียจที่แท้จริง!”

“ตราบใดที่ผลประโยชน์สามารถขับเคลื่อนไปได้ จากสงครามก็แปรเปลี่ยนเป็นสันติภาพได้ แม้แต่ความเกลียดชังก็สามารถแปรเปลี่ยนเป็นความรักใคร่สมัครสมานได้!”

คำพูดนี้อาจฟังดูเหมือนจะผิด แต่หากวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง!

ในโลกนี้ไม่มีมิตรแท้หรือศัตรูถาวร!

อย่างน้อย เซิ่งฟางสี่ก็ไม่มี!

“พวกเจ้าคงจะสับสนสินะ ครั้งก่อนในราชสำนัก หวังหยวนถูกปฏิบัติเหมือนเป็นคนถูกทอดทิ้ง และถูกส่งไปเป็นทูต ฮ่องเต้ซิงหลงยังบอกอีกว่าเขาจะไม่มีวันได้รับการยอมรับ ดังนั้นพ่อเชื่อว่าราชสำนักจะไม่สนใจว่าหวังหยวนจะอยู่หรือตาย!”

“แต่พวกเจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ ว่าพวกพ้องของหวังหยวนจะทำเช่นไร หากหวังหยวนตายด้วยน้ำมือของหมานอี๋จริง?”

“หากไม่เหลืออะไรแล้ว ทหารและพวกโจรเหล่านั้น จะต้องล้างแค้นให้หวังหยวนใช่หรือไม่?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ลูกชายทั้งสองก็คิดได้!

“ถึงกระนั้น... พวกเขาจะทำเช่นนี้ เพียงเพราะคนตายเพียงคนเดียวจริงหรือขอรับ?”

ทั้งสองพูดด้วยสีหน้างุนงง

เซิ่งฟางสี่ยกยิ้ม แล้วพูดอีกครั้ง “ครั้งสุดท้ายที่ฮ่องเต้ซิงหลงกักขังหวังหยวน คนเหล่านั้นก็ไม่พอใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหมานอี๋เลย!”

“หากหวังหยวนจะตายไปแล้ว เรื่องใหญ่สิ้นสุดลง ปัญหาต่าง ๆ ก็พลอยสิ้นสุดไปด้วย หลายคนเต็มใจจะประจบประแจงเขา ขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ แต่หลังจากที่เขาตายไปแล้ว ย่อมเพิกเฉยต่อเขา ราวกับแสงเทียนที่มอดดับ”

“แต่ว่า... เจ้าคิดว่าฮ่องเต้ซิงหลง จะยอมปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนี้ไปหรือ?”

“เขาต้องพยายามทำทุกวิถีทาง เพื่อให้คนเหล่านั้นเกลียดชังหมานอี๋อย่างถึงที่สุด!”

เซิ่งฟางสี่พูดจบ ลูกชายทั้งสองก็ตกตะลึง!

ที่พ่อพูดนั้นเป็นความจริง!